Wieluń - forum, informacje, ogłoszenia

[Michal]

Witam
ja tez bym bral tego z podbitym okiem jak urosnie bedzie fajnie wygladal

[Marcin]

Dzięki

Trzy opinie i moja czwarta wystarczą
Zaklepie sobie tego z łatką na oku

Chciałbym jeszcze żeby Małgosia i Blinku sie wypowiedzieli na co zwracać uwage itp...przy zakupie szczeniaczka...

Dzięki

Trzy opinie i moja czwarta wystarczą
Zaklepie sobie tego z łatką na oku

Chciałbym jeszcze żeby Małgosia i Blinku sie wypowiedzieli na co zwracać uwage itp...przy zakupie szczeniaczka...

[ywis]

Marcin, a jaka cena jest za szczeniaka?

Marcin, a jaka cena jest za szczeniaka?

[Blink]

Tak, najladniejsze umaszczenie ma łatek z plamą na oku. A powaznie ten art. powinien ci pomoc.

Do serca przytul psa...

To pragnienie jest często powodem, dla którego decydujemy się na zakup czworonoga. I nie powinna to być decyzja pochopna, bo dotyczy przecież żywego stworzenia.

Jeśli więc ktoś planuje zakup szczeniaka musi najpierw upewnić się, czy naprawdę chce i jest w stanie mieć psa. Często błędne bywają nieprzemyślane decyzje podjęte pod wpływem impulsu. Kiedy na skutek nalegań dziecka kupuje się szczeniaka, który jest taki słodki. W chwili tej często nie myśli się o tym, że jest to obowiązek na co najmniej kilkanaście lat psiego życia.

Piesek, który nie był naszym marzeniem a jedynie kaprysem dziecka skutecznie zatruje nam życie gdy dorośnie a i jemu z nami łatwo nie będzie, bo nie chcieliśmy go tak naprawdę, a naszemu dziecku może się przecież znudzić równie łatwo jak inne zabawki.

Często takie zakupione pod wpływem impulsu psiaki wraz z nastaniem wakacji lądują w schronisku powiększając i tak ogromną rzeszę bezpańskich czworonogów lub co gorsza zostawiane są na pewną śmierć przywiązane do drzewa w lesie - a ich los nadaje nowego wymiaru słowu "przywiązanie". Dlatego też zakup psa powinien być bardzo dogłębnie przemyślany. Od trafności tej decyzji zależeć będzie zarówno nasza jakość życia jak i dobry los szczeniaka.

Jeśli ktoś z domowników jest alergikiem dobrze byłoby wcześniej zrobić testy pod kątem alergii na sierść psa niż później narażać dziecko na stres, że pieska niestety trzeba oddać no i na niepotrzebny stres również tego małego czworołapa będącego przyczyną zamieszania. Czasem osoby nie uczulone na sierść dorosłego psa mają uczulenie na tzw. szczenięcy puch. Niestety zdarza się, że to uczulenie z biegiem czasu może niestety rozszerzyć się również na sierść dorosłych egzemplarzy.

Wyjściem dla osób uczulonych jest zakup innej rasy, czyli chińskiego grzywacza, bo tego pieska często wybierają alergicy.

Czy ta rasa jest dla nas a my dla niej?

Jeśli już jesteśmy pewni, że marzymy o psie, to zadajmy sobie jeszcze pytanie, jakiej rasy?

Warto na to rozważanie poświęcić nieco więcej czasu i zapoznać się z cechami charakterystycznymi przynajmniej kilku ras.
Pozwoli to na zakup psa o cechach zbliżonych do naszych oczekiwań. Dla przykładu: jeśli ktoś ma mało czasu i nie przepada za spacerami nie powinien decydować się na zakup np. akity czy husky. Dla psa, który z natury potrzebuje dużo ruchu będzie to nieszczęście i mimo największej miłości nie zapewnimy mu optymalnych warunków.

Jeśli już zdecydowaliśmy się na konkretną rasę to pozostaje jeszcze wybór płci szczeniaka. I jest to równie ważna sprawa. Na ogół (choć są wyjątki jak od wszystkiego) mniej dominujące i łatwiejsze w ułożeniu są suczki. Są one bardziej przymilne niż psy i bardziej pilnują się właściciela i domu. Psy za to są bardziej niezależne i ich wygląd jest na ogół bardziej imponujący niż suczki z tej samej rasy.

Mankamentem posiadania suczki jest konieczność pilnowania jej podczas cieczki, czyli nie spuszczania ze smyczy w tym czasie na spacerze i nie pozostawiania bez dozoru nawet we własnym ogródku, bo pomysłowość samców jest w tym okresie niemal nieograniczona.

Jeśli jednak nie mamy w planach hodowli i nie czujemy się na siłach pilnować jej dwa razy do roku, to odpowiednim wyjściem jest sterylizacja suki tuż przed pierwszą lub najpóźniej przed drugą cieczką. Zmniejsza to zarówno ryzyko ropomacicza jak i raka sutka. Pamiętać jednak należy, że zabieg ten jest nieodwracalny, więc nie można decydować się na niego pochopnie.

Suczka jest również lepszym wyjściem dla kogoś zakochanego w swoich krzewach w ogrodzie, które piesek niewątpliwie poniszczy znacząc co chwila na nich swój teren.

Pieska trzeba pilnować przez cały rok praktycznie, bo zawsze gdzieś w okolicy jakaś suczka może mieć cieczkę i wtedy wołany przez zew krwi może nie reagować niestety na nasze komendy powrotu. Właściciel suki zaś ma pełne prawo bronić jej przed niechcianym pokryciem przez naszego psa i może się to skończyć niemiłą przygodą naszego pupila.. o czym często beztroscy właściciele psów nie pamiętają. Poza tym pies biegnąc za takim tropem może zaślepiony wpaść pod samochód.

Jeśli mamy w domu już jednego psa, zwłaszcza przy dominujących rasach, to dobrym wyjściem jest sprawić sobie szczeniaka płci przeciwnej – pamiętając jednak o tym, że musimy mieć możliwość odseparowania ich na czas cieczki.

Zdecydowanie nie polecam trzymania dwóch samców w jednym domu, a i nad trzymaniem dwóch suk radzę się dobrze zastanowić i dobrać przynajmniej tak, żeby nie były obie osobnikami dominującymi, bo to doprowadzi do walki, tym bardziej, że suki gryzą się bardziej dotkliwie niż psy i na ogół ich wzajemne zranienia są dużo poważniejsze.

Jeśli już zdecydowaliśmy jakiej płci szczeniaka kupujemy, to kolejnym etapem jest znalezienie dobrej hodowli (najlepiej domowej), czyli ludzi, którzy są pasjonatami jednej rasy (ewentualnie dwóch-trzech) od dawna.

Na miejscu radzę osobiście zapoznać się z psimi rodzicami, aby przekonać się jaki mają charakter, bo taki właśnie charakter może odziedziczyć nasz wybrany szczeniak. Niestety nie jest na ogół możliwe osobiste poznanie ojca, jeśli hodowca jechał z suką na krycie przez pół Polski czy też do innego kraju. Natomiast duże podejrzenia powinna budzić niechęć hodowcy do pokazania matki szczeniąt. W takim wypadku odradzałabym zakup szczeniaka z tej hodowli.

Jeśli już wiemy jaką rasę i płeć chcemy mieć oraz wybraliśmy już hodowlę z jakiej pochodzić ma nasze szczenię to należy jeszcze przemyśleć kwestię czy psa tego chcemy w przyszłości wystawiać.

Jeśli na 100% nie mamy zamiaru naszego akity wystawiać w przyszłości można czasem kupić szczeniaka, który ma jakąś drobna wadę wystawową: wadę zgryzu, wadę umaszczenia, długi włos lub po prostu nie jest egzemplarzem, którego hodowca chciałby widzieć na wystawach.

Piesek taki ma również sprawdzone pochodzenie, którego gwarancją jest metryka (bez metryki zakupu nie radzę, gdyż jest to wtedy zakup tzw. wysokiego ryzyka), ale jest na ogół tańszy. Hodowca odnotowuje wtedy w metryce w rubryce uwagi, iż piesek nie jest wystawowy i z takim psem nie mamy prawa pojawić się na wystawie.

Natomiast, jeśli nie wykluczamy wystaw w przyszłości lepiej kupmy psa rokującego wystawowo, żeby nie zamykać przed nim kariery wystawowej. Na szczeniaka najlepiej się zapisać w wybranej wcześniej hodowli.

Gdy szczenięta już są i właśnie przyjechaliśmy wybrać tego naszego należy zwrócić uwagę na charakter szczeniaka. Jeśli jesteśmy konsekwentni to możemy wziąć równie mocnego psychicznie szczeniaka. Jeśli natomiast raczej niekoniecznie umiemy egzekwować swoje prawa lepiej wziąć szczenię jak najbardziej ugodowe.

Do dyspozycji przy wyborze szczeniaka z miotu są odpowiednie testy jednak osobiście radzę spytać hodowcy, bo to on obserwuje szczeniaki od momentu narodzin i jest najlepiej w stanie określić, który z nich jest najbardziej ugodowy a który trudno się podporządkowuje.

Odbierając szczeniaka należy zwrócić uwagę zarówno na warunki panujące w hodowli jak i kondycję zdrowotną suki - matki szczeniaczków.

Warto sprawdzić w protokole przeglądu miotu - który na życzenie udostępni nam hodowca do wglądu - czy piesek z wybranym przez nas tatuażem nie widnieje tam z opisem jakiejkolwiek wady.

Warto sprawdzić w książeczce zdrowia psa, czy był on odrobaczany i ile razy i jakie ma już szczepienia. W zależności od wieku psa to do nas należeć będzie zarówno dalsze odrobaczanie jak i dbanie o to, by w odpowiednim czasie dostał kolejną szczepionkę. Jednak pierwsze szczepienie i 2-3 krotne odrobaczenie powinien już mieć za sobą.

Trzeba też zwrócić uwagę na to, czy szczeniaki są zadbane i czyste, czy mają miękki brzuszek, bo brzuch nie powinien być twardy i opuchnięty. Nie powinny mieć żadnych wysięków z oczu i uszu, ani problemów skórnych.

Często ludzie nie zastanawiają się dlaczego czasem można okazyjnie kupić szczeniaki "prawie rasowe" (pozarodowodowe) za podejrzanie niską cenę. Opowieści pseudohodowców sprzedających szczenię po "rodowodowych rodzicach, co to nie chcieli ich wystawami męczyć", albo "6-te z miotu, więc bez metryki" nadzwyczaj szybko okazują się bajką za kilkaset złotych, a raczej koszmarem, gdy okaże się, że do ceny tej trzeba później doliczyć koszt leczenia szczeniaka (często bez widocznych efektów) i koszt zakupu następnego (gdy tego uratować się nie udało).

Choć ostatnie zdania tego artykułu zabrzmiały być może nieco groźnie w rzeczywistości mówią tylko o tym, że zakup psa jest decyzją bardzo poważną i jeśli poświęcimy temu należytą uwagę, to w efekcie staniemy się naprawdę szczęśliwymi posiadaczami przyjaciela - czworooga.
Powodzenia!

Tak, najladniejsze umaszczenie ma łatek z plamą na oku. A powaznie ten art. powinien ci pomoc.

Do serca przytul psa...

To pragnienie jest często powodem, dla którego decydujemy się na zakup czworonoga. I nie powinna to być decyzja pochopna, bo dotyczy przecież żywego stworzenia.

Jeśli więc ktoś planuje zakup szczeniaka musi najpierw upewnić się, czy naprawdę chce i jest w stanie mieć psa. Często błędne bywają nieprzemyślane decyzje podjęte pod wpływem impulsu. Kiedy na skutek nalegań dziecka kupuje się szczeniaka, który jest taki słodki. W chwili tej często nie myśli się o tym, że jest to obowiązek na co najmniej kilkanaście lat psiego życia.

Piesek, który nie był naszym marzeniem a jedynie kaprysem dziecka skutecznie zatruje nam życie gdy dorośnie a i jemu z nami łatwo nie będzie, bo nie chcieliśmy go tak naprawdę, a naszemu dziecku może się przecież znudzić równie łatwo jak inne zabawki.

Często takie zakupione pod wpływem impulsu psiaki wraz z nastaniem wakacji lądują w schronisku powiększając i tak ogromną rzeszę bezpańskich czworonogów lub co gorsza zostawiane są na pewną śmierć przywiązane do drzewa w lesie - a ich los nadaje nowego wymiaru słowu "przywiązanie". Dlatego też zakup psa powinien być bardzo dogłębnie przemyślany. Od trafności tej decyzji zależeć będzie zarówno nasza jakość życia jak i dobry los szczeniaka.

Jeśli ktoś z domowników jest alergikiem dobrze byłoby wcześniej zrobić testy pod kątem alergii na sierść psa niż później narażać dziecko na stres, że pieska niestety trzeba oddać no i na niepotrzebny stres również tego małego czworołapa będącego przyczyną zamieszania. Czasem osoby nie uczulone na sierść dorosłego psa mają uczulenie na tzw. szczenięcy puch. Niestety zdarza się, że to uczulenie z biegiem czasu może niestety rozszerzyć się również na sierść dorosłych egzemplarzy.

Wyjściem dla osób uczulonych jest zakup innej rasy, czyli chińskiego grzywacza, bo tego pieska często wybierają alergicy.

Czy ta rasa jest dla nas a my dla niej?

Jeśli już jesteśmy pewni, że marzymy o psie, to zadajmy sobie jeszcze pytanie, jakiej rasy?

Warto na to rozważanie poświęcić nieco więcej czasu i zapoznać się z cechami charakterystycznymi przynajmniej kilku ras.
Pozwoli to na zakup psa o cechach zbliżonych do naszych oczekiwań. Dla przykładu: jeśli ktoś ma mało czasu i nie przepada za spacerami nie powinien decydować się na zakup np. akity czy husky. Dla psa, który z natury potrzebuje dużo ruchu będzie to nieszczęście i mimo największej miłości nie zapewnimy mu optymalnych warunków.

Jeśli już zdecydowaliśmy się na konkretną rasę to pozostaje jeszcze wybór płci szczeniaka. I jest to równie ważna sprawa. Na ogół (choć są wyjątki jak od wszystkiego) mniej dominujące i łatwiejsze w ułożeniu są suczki. Są one bardziej przymilne niż psy i bardziej pilnują się właściciela i domu. Psy za to są bardziej niezależne i ich wygląd jest na ogół bardziej imponujący niż suczki z tej samej rasy.

Mankamentem posiadania suczki jest konieczność pilnowania jej podczas cieczki, czyli nie spuszczania ze smyczy w tym czasie na spacerze i nie pozostawiania bez dozoru nawet we własnym ogródku, bo pomysłowość samców jest w tym okresie niemal nieograniczona.

Jeśli jednak nie mamy w planach hodowli i nie czujemy się na siłach pilnować jej dwa razy do roku, to odpowiednim wyjściem jest sterylizacja suki tuż przed pierwszą lub najpóźniej przed drugą cieczką. Zmniejsza to zarówno ryzyko ropomacicza jak i raka sutka. Pamiętać jednak należy, że zabieg ten jest nieodwracalny, więc nie można decydować się na niego pochopnie.

Suczka jest również lepszym wyjściem dla kogoś zakochanego w swoich krzewach w ogrodzie, które piesek niewątpliwie poniszczy znacząc co chwila na nich swój teren.

Pieska trzeba pilnować przez cały rok praktycznie, bo zawsze gdzieś w okolicy jakaś suczka może mieć cieczkę i wtedy wołany przez zew krwi może nie reagować niestety na nasze komendy powrotu. Właściciel suki zaś ma pełne prawo bronić jej przed niechcianym pokryciem przez naszego psa i może się to skończyć niemiłą przygodą naszego pupila.. o czym często beztroscy właściciele psów nie pamiętają. Poza tym pies biegnąc za takim tropem może zaślepiony wpaść pod samochód.

Jeśli mamy w domu już jednego psa, zwłaszcza przy dominujących rasach, to dobrym wyjściem jest sprawić sobie szczeniaka płci przeciwnej – pamiętając jednak o tym, że musimy mieć możliwość odseparowania ich na czas cieczki.

Zdecydowanie nie polecam trzymania dwóch samców w jednym domu, a i nad trzymaniem dwóch suk radzę się dobrze zastanowić i dobrać przynajmniej tak, żeby nie były obie osobnikami dominującymi, bo to doprowadzi do walki, tym bardziej, że suki gryzą się bardziej dotkliwie niż psy i na ogół ich wzajemne zranienia są dużo poważniejsze.

Jeśli już zdecydowaliśmy jakiej płci szczeniaka kupujemy, to kolejnym etapem jest znalezienie dobrej hodowli (najlepiej domowej), czyli ludzi, którzy są pasjonatami jednej rasy (ewentualnie dwóch-trzech) od dawna.

Na miejscu radzę osobiście zapoznać się z psimi rodzicami, aby przekonać się jaki mają charakter, bo taki właśnie charakter może odziedziczyć nasz wybrany szczeniak. Niestety nie jest na ogół możliwe osobiste poznanie ojca, jeśli hodowca jechał z suką na krycie przez pół Polski czy też do innego kraju. Natomiast duże podejrzenia powinna budzić niechęć hodowcy do pokazania matki szczeniąt. W takim wypadku odradzałabym zakup szczeniaka z tej hodowli.

Jeśli już wiemy jaką rasę i płeć chcemy mieć oraz wybraliśmy już hodowlę z jakiej pochodzić ma nasze szczenię to należy jeszcze przemyśleć kwestię czy psa tego chcemy w przyszłości wystawiać.

Jeśli na 100% nie mamy zamiaru naszego akity wystawiać w przyszłości można czasem kupić szczeniaka, który ma jakąś drobna wadę wystawową: wadę zgryzu, wadę umaszczenia, długi włos lub po prostu nie jest egzemplarzem, którego hodowca chciałby widzieć na wystawach.

Piesek taki ma również sprawdzone pochodzenie, którego gwarancją jest metryka (bez metryki zakupu nie radzę, gdyż jest to wtedy zakup tzw. wysokiego ryzyka), ale jest na ogół tańszy. Hodowca odnotowuje wtedy w metryce w rubryce uwagi, iż piesek nie jest wystawowy i z takim psem nie mamy prawa pojawić się na wystawie.

Natomiast, jeśli nie wykluczamy wystaw w przyszłości lepiej kupmy psa rokującego wystawowo, żeby nie zamykać przed nim kariery wystawowej. Na szczeniaka najlepiej się zapisać w wybranej wcześniej hodowli.

Gdy szczenięta już są i właśnie przyjechaliśmy wybrać tego naszego należy zwrócić uwagę na charakter szczeniaka. Jeśli jesteśmy konsekwentni to możemy wziąć równie mocnego psychicznie szczeniaka. Jeśli natomiast raczej niekoniecznie umiemy egzekwować swoje prawa lepiej wziąć szczenię jak najbardziej ugodowe.

Do dyspozycji przy wyborze szczeniaka z miotu są odpowiednie testy jednak osobiście radzę spytać hodowcy, bo to on obserwuje szczeniaki od momentu narodzin i jest najlepiej w stanie określić, który z nich jest najbardziej ugodowy a który trudno się podporządkowuje.

Odbierając szczeniaka należy zwrócić uwagę zarówno na warunki panujące w hodowli jak i kondycję zdrowotną suki - matki szczeniaczków.

Warto sprawdzić w protokole przeglądu miotu - który na życzenie udostępni nam hodowca do wglądu - czy piesek z wybranym przez nas tatuażem nie widnieje tam z opisem jakiejkolwiek wady.

Warto sprawdzić w książeczce zdrowia psa, czy był on odrobaczany i ile razy i jakie ma już szczepienia. W zależności od wieku psa to do nas należeć będzie zarówno dalsze odrobaczanie jak i dbanie o to, by w odpowiednim czasie dostał kolejną szczepionkę. Jednak pierwsze szczepienie i 2-3 krotne odrobaczenie powinien już mieć za sobą.

Trzeba też zwrócić uwagę na to, czy szczeniaki są zadbane i czyste, czy mają miękki brzuszek, bo brzuch nie powinien być twardy i opuchnięty. Nie powinny mieć żadnych wysięków z oczu i uszu, ani problemów skórnych.

Często ludzie nie zastanawiają się dlaczego czasem można okazyjnie kupić szczeniaki "prawie rasowe" (pozarodowodowe) za podejrzanie niską cenę. Opowieści pseudohodowców sprzedających szczenię po "rodowodowych rodzicach, co to nie chcieli ich wystawami męczyć", albo "6-te z miotu, więc bez metryki" nadzwyczaj szybko okazują się bajką za kilkaset złotych, a raczej koszmarem, gdy okaże się, że do ceny tej trzeba później doliczyć koszt leczenia szczeniaka (często bez widocznych efektów) i koszt zakupu następnego (gdy tego uratować się nie udało).

Choć ostatnie zdania tego artykułu zabrzmiały być może nieco groźnie w rzeczywistości mówią tylko o tym, że zakup psa jest decyzją bardzo poważną i jeśli poświęcimy temu należytą uwagę, to w efekcie staniemy się naprawdę szczęśliwymi posiadaczami przyjaciela - czworooga.
Powodzenia!

[MałGośka]

Zamierzałam kolejny epistoł napisać - ale widzę, że mój Blink znalazł już coś odpowiedniego

Przeczytałam uważnie - i to samo Marcin polecam Tobie. Masz tam mniej więcej to samo o czym wspominałam wcześniej - np. rady dotyczące sprawdzenia warunków w jakich żyje matka szczeniaków, samej hodowli i podejścia do psów. Wiem, że jak juz tam pojedziesz - to raczej bez psa nie wyjdziesz - ale spróbuj przyjrzeć się dokładnie warunkom i samym psom, bo jeśli weźmiesz psa "bo taki słodki", a nie zwrócisz uwagi np. na totalne zaniedbanie psychiczne - będziesz za wybór "płacił" później latami mając chorego i problematycznego psa.

Na zdjęciach wygląda to obiecująco, psy są raczej zadbane, nie wiem tylko na ile odpowiadają wzorcowi (czyli czy wyrośnie z nich dokładnie pies tej rasy - bo nie znam się na rasie.


Co do samego zachowania szczeniorka:

Cytat:

Gdy szczenięta już są i właśnie przyjechaliśmy wybrać tego naszego należy zwrócić uwagę na charakter szczeniaka. Jeśli jesteśmy konsekwentni to możemy wziąć równie mocnego psychicznie szczeniaka. Jeśli natomiast raczej niekoniecznie umiemy egzekwować swoje prawa lepiej wziąć szczenię jak najbardziej ugodowe.

Dokładnie - jeśli "Twoja" suczka będzie inicjatorką zabaw, będzie najodważniesza, pewna siebie, będzie wpychała się wszędzie pierwsza - wyrośnie z niej najprawdopodobniej stworek nie tylko radosny ale i dominujący, wymagający większej wiedzy na temat prowadzenia takiego psa.
Z kolei psiak chowający się przed ludźmi, bojący się wszystkiego dookoła - to nienajlepszy wybór dla początkującego, bo jej lękliwość może stać się poważnym problemem gdy będzie starsza.

Oczywiście - i tak dużo zależy od tego jak ją będziesz wychowywał...


No i wg mnie powinieneś obowiązkowo zapoznać się z lekturami na temat psiej psychiki i wychowania psiego towarzysza rodziny.

Polecam też ponownie miesięczniki, o których pisałam - "Mój Pies" i "Przyjaciel Pies".
To nie są słodkie gazetki dla dzieci, ze wzruszającymi opowiadaniami - artykuły tam umieszczane zawierają naprawdę skuteczne i mądre porady, są merytorycznie naprawdę dobrze opracowane, pisane przez specjalistów.
Np. teraz - w sierpniowym wydaniu "Mojego Psa" - jest sporo artykułów o szczeniakach i ich wychowaniu

Zamierzałam kolejny epistoł napisać - ale widzę, że mój Blink znalazł już coś odpowiedniego

Przeczytałam uważnie - i to samo Marcin polecam Tobie. Masz tam mniej więcej to samo o czym wspominałam wcześniej - np. rady dotyczące sprawdzenia warunków w jakich żyje matka szczeniaków, samej hodowli i podejścia do psów. Wiem, że jak juz tam pojedziesz - to raczej bez psa nie wyjdziesz - ale spróbuj przyjrzeć się dokładnie warunkom i samym psom, bo jeśli weźmiesz psa "bo taki słodki", a nie zwrócisz uwagi np. na totalne zaniedbanie psychiczne - będziesz za wybór "płacił" później latami mając chorego i problematycznego psa.

Na zdjęciach wygląda to obiecująco, psy są raczej zadbane, nie wiem tylko na ile odpowiadają wzorcowi (czyli czy wyrośnie z nich dokładnie pies tej rasy - bo nie znam się na rasie.


Co do samego zachowania szczeniorka:

Cytat:

Gdy szczenięta już są i właśnie przyjechaliśmy wybrać tego naszego należy zwrócić uwagę na charakter szczeniaka. Jeśli jesteśmy konsekwentni to możemy wziąć równie mocnego psychicznie szczeniaka. Jeśli natomiast raczej niekoniecznie umiemy egzekwować swoje prawa lepiej wziąć szczenię jak najbardziej ugodowe.

Dokładnie - jeśli "Twoja" suczka będzie inicjatorką zabaw, będzie najodważniesza, pewna siebie, będzie wpychała się wszędzie pierwsza - wyrośnie z niej najprawdopodobniej stworek nie tylko radosny ale i dominujący, wymagający większej wiedzy na temat prowadzenia takiego psa.
Z kolei psiak chowający się przed ludźmi, bojący się wszystkiego dookoła - to nienajlepszy wybór dla początkującego, bo jej lękliwość może stać się poważnym problemem gdy będzie starsza.

Oczywiście - i tak dużo zależy od tego jak ją będziesz wychowywał...


No i wg mnie powinieneś obowiązkowo zapoznać się z lekturami na temat psiej psychiki i wychowania psiego towarzysza rodziny.

Polecam też ponownie miesięczniki, o których pisałam - "Mój Pies" i "Przyjaciel Pies".
To nie są słodkie gazetki dla dzieci, ze wzruszającymi opowiadaniami - artykuły tam umieszczane zawierają naprawdę skuteczne i mądre porady, są merytorycznie naprawdę dobrze opracowane, pisane przez specjalistów.
Np. teraz - w sierpniowym wydaniu "Mojego Psa" - jest sporo artykułów o szczeniakach i ich wychowaniu

[Łukasz]

[Blink]

[Ferbik]

Ale sa przeciez pieski miniaturki

[Łukasz]

A co jeśłi ktoś pragnie mieć małego pieska dużej rasy? Bink, nie chodzi o traktowanie zwierzęcia jako zabawki ale tylko o zatrzymanie wzrostu. Nie widzę w takim rozwiązaniu żadnego problemu etycznego, jeśli tylko będzie to naukowo możliwe.
Po prostu dosłownie potraktowałem słowa Dominiki.

[Blink]

[Łukasz]

Powiedz to klientom zakładów kosmetycznych czy gabinetów chirurgii plastycznej. Oczywiście czasem nawet tatuaż czy kolczykowanie może być podobnie potraktowane. Powiem to jeszcze raz. Nie zmieniamy podejścia emocjonalnego do naszych pupili. Nadal kochamy je tak samo ja zawsze. Bez względu, czy będą małe czy wielkie jednak nie zmienimy faktu, że jest część ludzi, która chciałaby zatrzymać wygląd zewnętrzny zwierzaka w dowolnym momencie.
Wiesz Bink, znam ludzi, którzy chcieliby zaaplikować taki zastrzyk nie tylko swoim zwierzakom ale również sobie.

[Blink]

[Ferbik]

Blink mowi slusznie. Nie mozna ingerowac i poprawiac natury. I to jeszcze w wiekszosci wbrew czyjejs woli - tu akurat woli zwierzat. To sa zywe istoty! Ktos chce zmienic sobie chate z mniejszej na wieksza niech to zrobi. Nie wyrzadzi nikomu krzywdy. Cycki sobie powiekszaja, i inne czesci ciala poprawiaja. To jest tylko i wylacznie ludzka glupota i niedowartosciowanie a z tym trzeba walczyc