Wieluń - forum, informacje, ogłoszenia

[Lúthien]

Nie wiem dziewczyny czy słyszałyście o Ogólnopolskiej Kampanii "Kochać zbyt mocno", którą zapoczątkowała w marcu tego roku autobiograficzna książka-komiks Rosalind B. Penfold właśnie o takim tytule.
Ja dowiedziałam sie o tej książce właśnie słuchając audycji w "Trójce"podczas jednego z wieczorów.
Rozmowa z autorką i sam temat rozmowy nasuwał mi inne skojarzenia..i po audycji byłam lekko zszokowana.
Temat poruszony zastanawia...jest w zasadzie powszechny i głęboki, dotyczy przemocy..raczej tej psychicznej, o której chyba częściej się zapomina.

Sama jestem kobieta więc wiem jak można podchodzić do miłości.
Czy rzeczywiście my kobiety jesteśmy tak słabe psychiczne i tak ślepe czasem, by nie zauważać zagrożenia, by wyrzec się siebie? Może czasem za bardzo pragniemy miłości? Czy w imię miłości gotowe jesteśmy znosić wszystko, poniżanie, upokarzanie myśląc, że ktoś inny nas nie będzie chciał, że jesteśmy beznadziejne, brzydkie itp.?
A może wiążą się z tym wzorce jakie wynosimy z dzieciństwa, książki jakie czytamy..może tak bardzo chcemy wierzyć w księcia z bajki, że przymykamy oczy na różne "wybryki" i godzimy się na cierpienie. Dlaczego tak jest i czy zawsze tak musi być? To pytania retoryczne, ale warto się nad tym zastanowić by nie pogrążyć się w czymś takim. Wydaje mi się, że jest to dość poważny i istotny problem. I mówienie tutaj, że "ofiara" jest sobie sama winna jest wydaje mi sie nie na miejscu. Czasem przejrzeć na oczy jest bardzo trudno.

A wy jak uważacie? Czy można kochać zbyt mocno??? Mnie osobiście zszokowały fragmenty komiksu.

Cytat:

Rosalind B. Penfold wkroczyła w związek, jak z bajki, który w końcu okazał się dla niej dramatycznym doświadczeniem. Podczas, gdy większość ludzi prowadzi dziennik, Rosalind rysowała swoje przeżycia, wszystkie sytuacje w najdrobniejszych szczegółach, a rysunki schowała do pudła i wyniosła do piwnicy. Teraz, wiele lat po zakończeniu swojego związku, jej rysunki zostały zebrane w formie szokującej lektury. Książka Rosalind B. Penfold "Kochać zbyt mocno", jest niezwykłą historią opowiadaną w nietypowy sposób. Autorka poprzez rysunki niezwykle czytelnie ujawnia tragiczny proces zniewolenia. Pokazuje myślenie i zachowania całej rodziny ze skutkami podjętych działań. Natomiast najważniejsze jest to, że jasno i klarownie przekazuje nadzieję i wiarę w możliwość radzenia sobie z tak trudną sytuacją i osiągnięcie wreszcie wyzwolenia.(...) Autorka zwierza się z najintymniejszych szczegółów swojego dramatycznego związku: "Kiedy poznałam Briana zakochałam się nim bez pamięci. Myślałam, że czeka nas romans jak z bajki. I tak było... dopóki wszystko nie zaczęło się zmieniać. Początkowo ignorowałam upokarzanie, poniżenia i wyrafinowaną manipulację. Nie chciałam uwierzyć w to co się dzieje dopóki się nie pogrążyłam w grząskim mule słownej emocjonalnej, seksualnej i ostatecznie psychicznej przemocy. Uczepiłam się kurczowo obietnic Briana, zamiast wierzyć w to co widziałam i czego doświadczałam. Wyparcie i wstyd trzymały mnie przy nim przez dziesięć lat. Cały ten czas spędzałam na zastanawianiu się co zrobiłam źle i jak mogłabym to naprawić. Nie chciałam od niego odchodzić - chciałam jedynie, żeby Brian się zmienił!. Osoby doświadczające przemocy domowej często mylą intensywność z intymnością. To jest intymne, ponieważ jest bardzo osobiste. Intymność jednak wymaga zaufania - a w związku, w którym panuje przemoc rodzinna nie ma zaufania. Wzór przebiega następująco: buzi! Kopa! Buzi! Kopa! Buzi! Kopa! Za każdego kopa dostajemy buziaka, a za każdego buziaka dostajemy kopa. W co chcemy wierzyć? Rzecz jasna w buziaka. I to właśnie trzyma nas w tym układzie. Przez te dziesięć wspólnych lat cały czas marzyłam o tym, żeby na suficie były zamontowane kamery. Pisałam dziennik, ale kiedy brakowało mi słów, robiłam rysunki. Pamiętam, że myślałam: "może mój mózg teraz sobie z tym nie radzi... może, kiedy popatrzę później na te rysunki, wszystko nabierze sensu". Tak się jednak nie stało, a pudło z rysunkami wylądowało w piwnicy. Dlaczego Brian tak się zachowywał? Wierzyłam, że on mnie kocha... wierzyłam, że się zmieni... wierzyłam, że zdołam ochronić jego dzieci... wierzyłam, że moja miłość go odmieni na lepsze... i pewnego dnia znalazłam swoje rysunki. W końcu dostrzegłam fakt, że najbardziej, wstrząsającą prawdą nie było jego zachowanie, ale moje - ponieważ wciąż byłam z nim i pozwalałam na to by mnie krzywdził. Zrozumiałam, że muszę odejść, aby się bronić. Mam nadzieję, że moje rysunki pomogą mężczyznom i kobietom rozpoznać ostrzegawcze objawy. Jest to książka o zjawisku występującym na całym świecie, a nie o żadnej konkretnej osobie. Wszystkie daty, nazwiska i miejsca zostały zmienione, jakiekolwiek zaś podobieństwo fizyczne postaci na rysunkach do osób rzeczywistych jest całkowicie przypadkowe. Dziękuję wam za wzięcie udziału w mojej historii".

Parę rysunków:

http://komiks.nast.pl/gal...hac-zbyt-mocno/

[ Dodano: 2007-04-17, 16:08 ]
upss..zamiast 1 link nie działa, pomyliłam się
Tu można więcej zobaczyć:
http://kobieta.gazeta.pl/...62,3955608.html
i bez tego [quote] przy ostatnim linku..jakby mógł ktoś to poprawić będę wdzięczna;)


poprawione pirwszy, niedziałający link usunęłam
AnnBlue

[glizda]

[Lúthien]

Mnie sie wydaje ze bardzo dużo jest takich związków...sama tkwiłam w troszeczkę podobnym(ale nie tak hardcorowym jak przykład R. Penford). Odejścia-powroty..przekonanie, że więcej nikt nas nie pokocha, albo że my już nikogo nie pokochamy. To trudne sprawy.

[Dominika]

Troszkę teorii:

Koncepcja J. Lee:
J. Lee w swojej koncepcji definiuje MIŁOŚĆ jako sentyment obejmujący emocje i poznanie, które obejmuje poglądy, materiał pamięciowy oraz wiadomości.

Autor wyróżnia typy miłości:

3 podstawowe:
1) storge/ storgiczna miłość- wzajemne wielorakie odniesienie do siebie partnerów, ujawnienie siebie, potrzeba wzajemnego dopełnienia a zarazem niezależność; partnerzy to dobrzy przyjaciele silnie zespoleni intymnością, miłość podobna do miłości między rodzeństwem

2) eros- miłość romantyczna; wiara w miłość od pierwszego wejrzenia; zakochanie jako idealistyczne poszukiwanie piękna i doskonałości, a związek to przybliżenie do tej doskonałości; partnerzy lubią wiedzieć wszystko na temat drugiej osoby; w związku osoby noszą rzeczy w tym samym kolorze, gotują te same potrawy; występuje pełne wzajemne zaangażowanie

3) ludu/ludyczna miłość- miłość jako „sport”, partnerzy mają inne osoby, z którymi są związani podobnym typem miłości, seks traktowany jest egoistycznie jako środek do wykorzystania partnera a nie nawiązania więzi symbolicznej; miłość tak przez nich rozumiana jest źródłem radości, przyjemności i rzadko żałują czegokolwiek; fizyczne piękno, atrakcyjność partnera nie mają większego znaczenia; na ogół mają dobre samopoczucie i pewnie czują się w każdej dziedzinie życia


3 pochodne:
1) mania (erso+ ludus)[typ maniakalny]- w związku może występować obsesja wobec ich przedmiotu miłości; w intensywnej miłości może prowadzić do zaburzeń typu: niezdolność do wypoczynku (snu), prawidłowego odżywiania się, logicznego myślenia; udziałem mogą być szczyty pobudzenia i zadowolenia jak i głębie depresji; często pojawia się zazdrość; intensywne uzależnienie, paniczne trzymanie się określonej sytuacji w związku

2) pragma ( ludu+ storge) [ typ pragmatyczny]- partnerzy realistycznie patrzą na swoje atuty przy podajmowaniu decyzji I wynegocjowaniu jak najlepszej “transakcji”; lojalność, wierność dopóki przedmiot tej miłości jest rozpatrywany jako „dobry interes”; przy doborze przyszłego małżonka pod uwagę brane jest oszacowanie rodziny

3) agape (eros+ storge)- cecha charakterystyczna to przebaczenia i pełna koncentracja na drugiej osobie; miłość poświęcenia- ofiarna; agapiczny kochanek w ramach jakiegokolwiek związku przejawia cierpliwość i wyrozumiałość wobec zachowania swojego partnera i zachowuje zawsze postawę wspierającą; cechuje go altruistyczna wspaniałomyślność.



polecam książkę B.Wojciszke " Psychologia miłości", gdzie jest kwestionariusz do zrobienia, jakim typem miłości zwykle obdarzamy.

[glizda]

Dominiko a ty osobiście co o tym myślisz??? Nie podpierając się żadną teorią....

[daff]

nie na darmo mówią, ze miłość jest ślepa: nieraz kochamy tak mocno i bezwarunkowo, że nie zdajemy sobie sprawy, że druga osoba nas krzywdzi i poniża. przecież każdemu zdarza sie zły dzień, prawda? a może to moja wina, że go zdenerwowałam?
w takich sytuacjach przydaje sie opinia przyjaciół, którzy stojąc z boku potrafią ocenić sytuację...
wiem jednak, ze nie zawsze sie przyjaciół słucha w nadziei, że coś sie zmieni, a inni jeszcze maja gorzej przecież...
to nie jest taka klarowna sytuacja, łatwo komuś udzielać rad stojąc z boku albo jak się samemu przez to przeszło.
wiem, że trudno jest sie z kimś rozstać i nie mówcie, że nie mam racji

[Lúthien]

Ks. Twardowski w wierszu "Niebieskie z czarnym" napisał :"skrzywdzisz tego kogo za bardzo pokochasz..."

[glizda]

[Dominika]