Wieluń - forum, informacje, ogłoszenia

[miko 005]

Byliście już w takiej sytuacji, że odwiedziła Was rodzina, bądź znajomi z odleglejszych stron, a Wy chcieliście im pokazać co nieco w Wieluniu, i ……… . No właśnie, zabrakło odpowiedniej koncepcji, gdzie, co i jak.

A zbliża się dużymi krokami okres wiosenno – letni, i warto by było pomyśleć jak tu zabawić naszych gości, i przy okazji zaprezentować nasze miasto.

Mam zatem propozycję, chodzi o to, abyśmy wspólnymi siłami stworzyli właśnie taką mapkę, historyczno-turystyczno-gastronomiczną.

Jak ja bym to widział, już tłumaczę;

- Proponujmy ciekawe według Was miejsca, które pod względem: historycznym, kulturowym, sakralnym, turystycznym, rozrywkowym i gastronomicznym, są miejscami ciekawymi, atrakcyjnymi pod wszystkimi względami, nawet tymi cenowymi np.
- Mile widzianym akcentem, byłoby wklejenie odpowiedniego zdjęcia, takiego proponowanego obiektu, czy też miejsca, z króciutką jego charakterystyką, czyli dokładna lokalizacja, kilka słów na jego temat, no i oczywiście jakie walory dodatnie w proponowanym obiekcie widzicie (to tak raczej w kwestii gastronomiczno-rozrywkowej ).

Byłoby fajnie, stworzyć coś na kształt takiej prawdziwej mapki, opatrzoną legendą stworzoną przez forum Wieluń Biz. Liczę tu na szczególną pomoc ludzi obeznanych z komputerem i odpowiednimi do tego programami, ale to potem . Teraz zabierajmy się do pracy, ruszajmy w teren i proponujmy, każdy pomysł, sugestia proponowanego miejsca, będzie przyjmowana z dużym entuzjazmem .

PS. Oczywiście, również każdy pomysł, odnośnie sposobu przeprowadzenia tej akcji, będzie mile przyjęty. I mam prośbę do moderatora tego działu, Grzegorza Nowaka (W), jak zresztą do całej administracji. Jeśli uważacie że pomysł jest godny poparcia, to uczyńcie to, OK. .

PS I. Każdemu zaangażowanemu w temacie, (własna propozycja miejsca, i odpowiednia oprawa) gwarantuję POMÓGŁ , za każdą propozycję .

To może tak dla zainaugurowania akcji, będę pierwszy z własnym typem, i pewnie nie ostatnim .




Pomnik „Pogromcom hitleryzmu” (pierwotna nazwa – Braterstwa Broni), usytuowany jest w Parku Miejskim im. Żwirki i Wigury, przy pl. Kazimierza Wielkiego.
Autorką tego pomnika jest łódzka rzeźbiarka pani Jadwiga Janus. Upamiętnia żołnierzy Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego, walczących w latach 1944-1945 o wyzwolenie ziem polskich spod okupacji hitlerowskiej. Między innymi, w styczniu 1945 roku walkach o wyzwolenie Wielunia, poległo na naszej ziemi ok. 400 radzieckich żołnierzy, którzy spoczywają na lokalnym cmentarzu.
Powstawanie i budowa pomnika, to lata 1962-1966.

[miko 005]

Skoro jesteśmy przy wieluńskich pomnikach, to jest jeszcze jeden, który zasługuje na pokazanie go znajomym.


POMNIK BOHATERÓW POWSTANIA STYCZNIOWEGO.



Pomnik ten stoi na terenie Lasku Miejskiego, który rozciąga się wzdłuż ul. Wojska Polskiego, widoczny dla idących główną aleją spacerową.

W okresie Powstania Styczniowego wykonano w Wieluniu kilka egzekucji na uczestnikach Powstania. Oficerów i żołnierzy, zarówno Polaków jak też Rosjan i Ukraińców, którzy przyłączyli się do powstania, rozstrzeliwano, na pozostałych skazańcach wykonywano wyroki śmierci przez powieszenie. Egzekucje publiczne początkowo odbywały się na Rynku Staromiejskim, następnie poza miastem, na wysypisku śmieci i padliny, znajdującym się przy drodze z Wielunia do Turowa.
Na miejscu straceń powstańców styczniowych wzniesiono niewielki pomnik z piaskowca opatrzony stosowną inskrypcją: „Magistrat miasta Wielunia czcząc pamięć straconych na tym miejscu powstańców 1863 r. stawia ten skromny pomnik w 1925 r.”
Obok pomnika umieszczono tablicę z napisem:
„Śp. Bronisław Domański rodem z Wileńszczyzny, rozstrzelany dn. 5 marca 1864 r. Śp. Albert Szusterski obywatel ziemski z Wieluńskiego stracony 9 grudnia 1863 r. Straceni w 1863 r. Biczysko, Frankowski, Kober, Zarzycki".

Po upływie kilkudziesięciu lat od wydarzeń powstańczych dla władz miejskich było rzeczą trudną zebrać szczegółowe dane o straconych, ponieważ nie sporządzono ich aktów zgonów w księgach parafialnych, z wyjątkiem B. Domańskiego i A. Szusterskiego.
Pełny wykaz straconych uczestników Powstania przedstawia się następująco: Albert Szusterski powieszony 9 XII 1863 r.; Józef Frankowski, Antoni Kober, August Szubert, Marceli Zarzycki - powieszeni 4 I 1864 r.; Bronisław Domański - rozstrzelany 5 III 1864 r.; Jan Dąbrowski, Piotr Bartników i Józef Szczepański - powieszeni 16 III 1864 r.; Wincenty Wislawski - powieszony 17 IV 1864 r.; Antoni Sandomirski - powieszony 29 IV 1864 r. Oprócz wymienionych, Rosjanie rozstrzelali w Wieluniu byłych żołnierzy armii carskiej, którzy przyłączyli się do oddziałów powstańczych i walczyli o niepodległość Polski. 7 XII 1863 r. rozstrzelano - Iwana Siurdiukowa, Osipa Konkowa i Tarasa Safonowa.

W 1934 r. z inicjatywy Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny i starosty wieluńskiego Tadeusza Niżankowskiego zorganizowano zbiórkę pieniędzy i 11. listopada odsłonięto nowy pomnik. W czasie prac znaleziono szczątki 8 ofiar egzekucji. Pomnik ten został zburzony przez hitlerowców w 1940 r. Odbudowany w oparciu o zachowaną makietę i sfinansowany ze składek wielunian pomnik Bohaterów Powstania Styczniowego odsłonięto 6. lipca 1958 r.

[miko 005]

Skoro już jesteśmy przy pomniku Bohaterów Powstania Styczniowego w miejskim lasku, to mamy całkiem blisko (idziemy dalej główną aleją lasku, ok. 500m ) aby pokazać naszym gościom:

Wieluński Ogród Botaniczny

W latach, 1998-2000 ogrodzono 10 ha Lasku Miejskiego i ustanowiono tam ogród botaniczny. Rosną tu świerki, sosny, brzozy, dęby i olsze z nasadzeń z l. 20 XX w.
Oprócz funkcji rekreacyjnych ogród ma także służyć celom dydaktycznym, np. mogą tu być prowadzone zajęcia dla uczniów wieluńskich szkół. Będzie temu służyć projektowana ścieżka dydaktyczna i ekspozycje.

Na terenie Ogrodu Botanicznego w Wieluniu przy zbiorniku wodnym powstaje unikalne alpinarium, na dzień dzisiejszy jeszcze w trakcie tworzenia, ale już latem będzie można pewnie dużo zobaczyć, chociaż i dzisiaj jest co podziwiać .
W końcowym efekcie tych prac, będziemy mogli zachwycać się i wchłaniać wspaniale zapachy; cyklamenów, storczyków, czosnków, dzwonków, fiołków, goryczki i goździków rosnących na górskich halach. W alpinarium pojawi się również kosodrzewina, jałowiec, mikołajek, opuncje, naparstnice, okazy, których nie spotyka się na naszych nizinach.
Wszystkie te; kwiaty, drzewa i krzewy będą opisane, co na pewno pomoże nam w zdobywaniu dodatkowej wiedzy na ich temat.

---

Wieluński Ogród Botaniczny,.jpg Jak już to wszystko zakwitnie, to dopiero będzie rozkosz ;)

Plik ściągnięto 567 raz(y) 194,84 KB

Zaproszenie.jpg Kto wie, może kiedyś tak naprawdę będzie napisane :)

Plik ściągnięto 365 raz(y) 199,57 KB

[Stefan]

Cukrownia

Moim zdaniem warto pokazać unikalną /oryginalną/ halę fabryczną cukrowni z drugiej dekady XX wieku. Przyglądając się zza ogrodzenia szkodom jakich doznał najstarszy budynek podczas rozbiórki tych nowszych, doszedłem do wniosku że nie można być pewnym tego czy będzie on nadal tam stał w następnym roku. Skoda że ta hala jest zagrożona - jeden z piękniejszych budynków Wielunia.

Całe oryginalne założenie kompleksu Cukrowni (przede wszystkim ta Hala ale też sąsiednia niższa, budynek administracji, domki pracowników warte są zobaczenia choćby zza ogrodzenia.

[miko 005]

Takim sztandarowym obiektem Wielunia, jeśli chodzi o walory historyczno-edukacyjno-kulturowe, bez wątpienia jest;

Muzeum Ziemi Wieluńskiej

Myślę że na temat tej instytucji nie będę się rozpisywał, z prostej przyczyny, muzeum nie trzeba reklamować. O tym, że można się tam dowiedzieć wszystkiego o naszych ziemiach, dawniej i dzisiaj, wie każdy mieszkaniec tego regionu.
A fachowcy pracujący w naszym muzeum, w sposób najbardziej profesjonalny przekażą nam i naszym gościom, całą wiedzę na temat Wielunia i okolic.
Dla całkowitej jasności, odsyłam zainteresowanych na strony Muzeum Ziemi Wieluńskiej .

---

Muzeum.jpg

Plik ściągnięto 302 raz(y) 216,81 KB

[Ryszard Kmita]

Cieszę się Stefanie, że pragniesz pokazywaćnawet zza płotu naszą Cukrownię, która niegdyś była zaszczytem naszego miasta, a teraz..? A niech turyści zobaczą, do jakiego stanu doprowadziły ten obiekt nasze władze i niech je osądzą. Ja prowadzilbym tam wszystkich uczniów na wycieczki, by zobaczyli, jak się rządzi w naszym mieście i jak nie powinno być!!!
A może jeszcze tereny po dawnej jednosce? Pozdrawiam Ryszard Kmita, którego coś trafia, gdy pomysli o tym, ile utraciliśmy!!!

[Ryszard Kmita]

Miko 005, proszę mi wybaczyć, ale autorem i twórcą pomnika przy naszym RATUSZU nie jest pani Janus, ale Andrzej Niekrasz, prawdziwy artysta, w tamtych czasach, niestety, zmuszony do pracy przy takich obiektach i będącym pracownikiem naukowym w uczelni kaliskiej. Nie wprowadzajmy więc u początku oprowadzania naszych GOŚCI juz na samym początku ich pobytu w naszym mieście w błąd.

[Mateusz]

miko 005

Świetny temat, przydałyby się jeszcze zdjęcia ruiny Fary, placu legionów i dzieł W. Siudmaka.

Czy w Wieluniu można zakupić porządny informator turstyczny o mieście?

[miko 005]

[miko 005]

Obiecałem że zaproponuję również odwiedzenie miejsc sakralnych, i niniejszym to czynię.

Wieluń, jak na swoją wielkość administracyjną, posiada sporą liczbę kościołów, i to różnego wyznania.
Ja chciałbym, szczególnie polecić, te w centrum miasta, bo najcenniejsze, i z racji swojej bliskości można je pokazać, oprowadzając znajomych i nie narażając ich przy okazji na odciski .
Zanim jednak pokażemy kościoły stojące, to warto jednak zacząć od czegoś co niestety już dziś nie istnieje, a w dalszym ciągu jest chlubą Wielunia, mianowicie;

Kościół pw. św. Michała Archanioła,

Bardziej przez wszystkich kojarzona jako dawna Fara. Oczywiście nie trzeba chyba przypominać lokalizacji, ale dla zapominalskich, podpowiadam, że jest to skraj parku im. Żwirki i Wigury, przy ulicy Królewskiej.
Kościół ten, był najstarszym kościołem w mieście, około XIII wiek, czego dowodem jest położenie przy starym rynku. W 1419 r. kościół został podniesiony do rangi kolegiaty. Po ustanowieniu kolegiaty, nadano jej drugie wezwanie Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. W świątyni odbywały się zjazdy państwowe i kościelne. W XVI w. kościół ten należał do najokazalszych w Polsce. Był wielokrotnie rozbudowywany. Od 1820 r. kolegiata była jednocześnie kościołem farnym. W 1824 r. abp. Ignacy Raczyński wydał dekret znoszący kolegiatę. Po wielkim pożarze z 1858 r. kościół odbudowano wznosząc min. wieżę, w której w 1862 r. umieszczono 3 dzwony, w 1893 r. na wieży zamontowano zegar.



Budynek fary został znacznie uszkodzony podczas nalotu w dniu 1 września 1939 r. W 1940 r. naruszony gmach został przez Niemców wysadzony.
W latach 1988-1991 odkryto i nadbudowano fundamenty zniszczonej kolegiaty.



Stanowią one dziś pomnik przypominający o tragedii 1 września 1939. Na reliktach fary odbywają się patriotyczne uroczystości, podczas których abp Stanisław Nowak dwukrotnie (w 1995 i 2004 roku) zapowiadał odbudowę świątyni.
Osobiście uważam, że w tym stanie jak dzisiaj, doskonale spełniają swoją historyczną i patriotyczną rolę.

Po takich wspomnieniach, pora na pokazanie istniejących budowli sakralnych, a możemy zacząć od kościoła:

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny ( Boże Ciało )



Obecnie kościół kolegiacki. Jest to kościół poaugustiański zbudowany w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego dla ojców augustianów wraz z klasztorem. Po zgonie ostatniego zakonnika w 1893 r. przeszedł pod zarząd kapłanów diecezjalnych. 20 października 1965 r. z chwilą reaktywowania Kapituły Wieluńskiej przez Pawła VI - kościół został podniesiony do godności kolegiaty. 5 września 1971 r. odbyła się przed kościołem koronacja obrazu NMP Pocieszenia koronami papieskimi. Kościół jest też Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.
Proboszczem i jednocześnie kustoszem Sanktuarium, jest ks. prałat Marian Stochniałek.
Aby nie robić tutaj jakiś dużych opowieści, chętnych odsyłam na oficjalne strony internetowe parafii Nawiedzenia NMP i Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia

Teraz, zaprośmy naszych gości do klasztoru;

Klasztor i kościół Zwiastowania Najświętszej Panny Marii, ( ojców Franciszkanów )

Położony jest poza dawnymi murami miejskimi Wielunia, a dzisiaj przy ulicy Reformackiej.
Wznoszony w latach 1629 -1634. W latach 1645-53 przebywali tu prześladowani w Irlandii tamtejsi franciszkanie. Zakonników reguły św. Franciszka sprowadzono do Wielunia w 1629 r.
W 1655 roku Szwedzi splądrowali zespół klasztorny, w latach 1662-1800 w zakonie działało wyższe seminarium duchowne. W latach 1737 - 1754 klasztor rozbudowano do dzisiejszych rozmiarów.
Kościół zbudowany został w stylu barokowym, murowany, orientowany, jednonawowy. Wewnątrz wystrój rokokowy.
Niestety na dzień dzisiejszy, wewnątrz klasztoru przeprowadzany jest remont. Trzeba mieć nadzieję że nie potrwa zbyt długo i latem będziemy mogli podziwiać odnowione wnętrza kościoła.



Z ciekawostek tego klasztoru, można oprowadzanym opowiedzieć np. o tym że;

- W latach 1924-1926 gwardianem w wieluńskim klasztorze był Ojciec Euzebiusz Józef Huchracki, urodził się w Katowicach 15 października 1885 roku. 30 października 1941 roku został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Tam został uznany za inwalidę i w nocy z 5 na 6 maja 1942 roku z transportem inwalidów został zagazowany i spalony w krematorium.

- Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981, w tym kościele odprawiono Mszę Świętą za Ojczyznę i Solidarność. A odwaga i dobroć ojców Franciszkanów pomogła lokalnej Solidarności w kontaktach organizacyjnych. Co w 13-tą rocznicę obalenia komunizmu, działacze Solidarności upamiętnili te czyny pamiątkową tablicą, wmurowaną w mury klasztorne.

Byliśmy w klasztorze męskim, teraz musi odwiedzić zgromadzenie kobiece;

Kościół pw. św. Mikołaja

A w zasadzie klasztor, powstał w stylu gotyckim, w latach 1370 – 1380 dzięki fundacji Władysława Opolczyka, księcia opolskiego, który to sprowadził do niego ojców Paulinów. Następnie powiększony i wyposażony przez króla Władysława Jagiełłę. W pierwotnych zamiarach, w murach klasztornych miał działać też szpital, ale został niebawem przeniesiony do budynku przy kościele św. Ducha [ obecnie nie istnieje, usytuowany był za murami miejskimi, na Kaliskim Przedmieściu (obecna ulica Kaliska). Był kościołem szpitalnym. Pierwsze wzmianki o świątyni pochodzą z 1454 roku. Kościół od połowy XVIII wieku popadał w ruinę i został rozebrany na początku wieku XIX ].
Kościół i drewniany klasztor spłonęły w 1631 roku w czasie pożaru miasta. Kościół odbudowano w stylu barokowym z zachowaniem wielu elementów gotyckich, ponadto zbudowano nowy, murowany klasztor, ten dzisiejszy właśnie.



Do którego decyzją rządu Królestwa Polskiego ( rządu zaborczego zresztą ) 1 sierpnia 1819 roku przeniesiono zgromadzenie sióstr bernardynek, które z kolej musiały opuścić klasztor, ufundowany przez Annę ze Sroczyńskich – Koniecpolską wojewodzinę sieradzką , matkę Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława. Mówimy tu o budynkach dzisiejszego Muzeum Ziemi Wieluńskiej i kościoła Ewangelickiego. Po ukończeniu budowy, piątego października 1613 roku, pięć zakonnic z Konwentu Warszawskiego przybywa do Wielunia, i od tego czasu datuje się historia sióstr bernardynek w naszym mieście.
W czasie II wojny światowej, klasztor został zamknięty, a siostry wysiedlono i wywieziono do obozów, sam klasztor zostaje zajęty przez Niemców. Po wojnie siostry bernardynki powracają do klasztoru, a sam kościół w latach 1945-46 służył do nabożeństw parafialnych.
Od roku 1955, przywrócono siostrom klauzurę papieską.
To co widzicie pod kościołem ( fotka ), to wystrój wewnątrz, nawiązujący do niedawnych Świąt Wielkanocnych, bardzo ładne, szkoda że pewnie niedługo zostanie rozebrany.

Jeśli nie czujecie jeszcze zmęczenia , to zapraszam jeszcze do;

Kościoła pw. św. Józefa



Tutaj będzie króciutko. Kościół należał do zespołu zabudowań dawnego kolegium pijarskiego i pełnił funkcję świątyni przyklasztornej. W 1957 kościół stał się świątynią parafialną. Kościół murowany zbudowany został w stylu barokowym, na osi północ-południe, świątynia trójnawowa w układzie bazylikowym.

Wszystkie te kościoły charakteryzują się swoim wnętrzem, dlatego każdy musi sam zobaczyć, co kryją w sobie mury kościelne, aby móc indywidualnie doznać przeżyć duchowych i wizualnych.

Należy jeszcze wspomnieć o tym, że to nie wszystkie kościoły w naszym mieście, nie mówiłem jeszcze o; Kościele św. Stanisława Biskupa Męczennika na osiedlu Stare Sady i Wyszyńskiego, ale to tylko z racji lokalizacji i swego „młodego” wieku ( troszkę brak walorów turystycznych ), nie mniej zainteresowanych również odsyłam na strony internetowe kliknij tutaj

Jak również nie wspomniałem o kościele Św. Barbary, też zbyt daleko żeby Go pokazywać gościom, ale za to kilka słów powiem, bo warto.
Stary kościółek wzniesiono w 1521 roku, formie zbliżonej do kościółków w typie wieluńskim, wówczas poza miastem, miał chronić przed zarazą.
W XIX wieku zniszczone drewniane ściany zastąpiono murowanymi pozostawiając oryginalne, węższe od nawy i zamknięte wielobocznie prezbiterium konstrukcji zrębowej. W latach 70. XX w. kościół gruntownie odrestaurowano. Od 2000 r. jest kościołem parafialnym. A w 2003 roku rozpoczęto budowę większego kościoła przylegającego do jednej ze ścian starego kościółka.

No i w zasadzie moglibyśmy zakończyć wędrówki po kościołach katolickich.
Nie mniej, Wieluń ma jeszcze jedną budowlę sakralną, wyznania Ewangelicko-Augsburskiego na ulicy Ewangelickiej 6, zapraszam zatem już na ostatnie zwiedzanie obiektów sakralnych ;

Kościół Ewangelicki

Pierwotnie był to kościół przyklasztorny sióstr bernardynek ( pisałem o tym przy okazji kościoła św. Mikołaja ).
Konsekracja kościoła odbyła się 14. grudnia 1616 roku, w jej przeddzień w podziemiach pochowano fundatorkę, Annę Koniecpolską. Kościół odbudowano po pożarze w 1656 r. A w roku 1819, przekazano kościół nowo powstałej parafii ewangelicko-augsburskiej.



Budynek kościoła przebudowano po 1850 r. podnosząc podłogę i zamurowując dolne okna. W okresie międzywojnia był odnawiany, uległ częściowemu spaleniu w 1939 r. W 1943 r. Niemcy rozpoczęli jego przebudowę na kino. Kościół odrestaurowano w 1950 r. (staraniem pastora Henryka Wendta). W czasie prac powojennych wymieniono pokrycie dachowe, rozebrano przybudówki z 1943 roku, odbudowano sygnaturkę, odtworzono sgraffito.
Z takich ciekawostek, proboszczem administratorem tegoż kościoła jest; ks. Cezary Jordan z Parafii Ewangelicko – Augsburskiej w Zduńskiej Woli.
A gdyby ktoś miał ochotę zobaczyć jak przebiega msza święta w takim kościele, to może w tym miesiącu tj. 26.04.2009 o godzinie 14.00 przekonać się osobiście w Wieluniu.


Teraz to już naprawdę koniec wędrówek po wieluńskich kościołach, dziękuję wytrwałym za cierpliwość , ale myślę że temat warty poświęcenia odrobiny więcej czasu. I nie koniecznie tylko go czytając , teraz w drogę do oglądania na żywo

[Jaro]

Miko, wzorowo to wszystko nam tu przedstawiłeś - wielkie uznanie dla CIEBIE

[miko 005]

Jak pamiętacie, odwiedziliśmy dwa wieluńskie pomniki, pomnik „Pogromcom hitleryzmu” i pomnik „Bohaterów Powstania Styczniowego”. Nie są to, na całe szczęście jedyne pamiątki, które przypominają nam o tym, że Wieluń i wielunianie dzielnie stawiali czoła historycznym dziejom, które pozwalają temu miastu wyglądać dzisiaj tak, jak właśnie wygląda.

Polscy nauczyciele, ludzie którzy swą wiedzą i patriotycznym zaangażowaniem, w walce o wolność narodową, stanowili oręż tak mocny i tak niebezpieczny, dla hitlerowskiego okupanta z jednej strony i stalinowskiego reżimu z drugiej flanki, że postanowiono walczyć z owym orężem w sposób najbardziej okrutny.

17 września 1939 r. Armia Czerwona wkroczyła do Polski, by pomóc niemieckiemu sojusznikowi w dobiciu Rzeczpospolitej – państwa, które Wiaczesław Mołotow, sowiecki minister spraw zagranicznych, określił mianem „pokracznego bękarta traktatu wersalskiego”.
W sowieckiej niewoli znaleźli się żołnierze, oficerowie, policjanci, profesorowie, nauczyciele i lekarze. Poddano ich ścisłej inwigilacji. Ławrentij Beria, szef NKWD, na początku marca 1940 r. sporządził dla Stalina notatkę, w której czytamy: „są zapalonymi wrogami władzy radzieckiej, pełnymi nienawiści do ustroju sowieckiego (...). Każdy z nich niecierpliwie oczekuje zwolnienia, aby mieć możliwość aktywnego włączenia do walki przeciwko władzy sowieckiej”.
Wyrok zapadł. Sowieccy przywódcy postanowili zastosować wobec Polaków „ostateczne rozwiązanie”.
Od początku kwietnia do maja 1940 r. trwało systematyczne i planowe zabijanie trzonu naszej polskiej inteligencji.

Nauczyciele z Wielunia i okolic, również należeli do tego „silnego oręża”, którego sowieci postanowili skruszyć poprzez wymordowanie Ich.

Aby uczcić Ich pamięć, 26.04.2009, w parku im. Rotmistrza Witolda Pileckiego, odsłonięto obelisk;
PAMIĘCI NAUCZYCIELI ZIEMI WIELUŃSKIEJ OFIAR ZBRODNI KOMUNISTYCZNEJ ZAMORDOWANYCH W KATYNIU I CHARKOWIE



Obelisk ten, oddaje wieczną cześć i chwałę takim ludziom jak; Marian St. Baranowski – Stefan Bartnik – Tadeusz Jędrasik – Bolesław Knasiak – Antoni Kostrzewa – Leon Kulesza – Józef Ratajek – Edward Spychała – Jan P Stalski – Jan Szukalski – Anzelm Sztajnert – Antoni Wawrzyniak – Bolesław Włodarczyk – Józef Ziemski.

- Wieluń pamięta i oddaje chwałę bohaterom wierząc, że ich dusze są w rękach Boga, bo są to dusze sprawiedliwych – tak w dniu odsłonięcia obelisku mówił pomysłodawca przedsięwzięcia Włodzimierz Sygulski.

Nieco wcześniej, bo 18.01.1980 Związek Nauczycielstwa Polskiego, uczcił pamięć pomordowanych nauczycieli przez okupanta hitlerowskiego w latach 39-45, fundując na Nowym Rynku pomnik;
PAMIĘCI NAUCZYCIELI ZIEMI WIELUŃSKIEJ POLEGŁYCH W OBRONIE OJCZYZNY I POMORDOWANYCH PRZEZ HITLEROWSKIEGO OKUPANTA W LATACH 1939 – 1945



W okresie wojennym, działania okupanta hitlerowskiego skierowane były w pierwszej kolejności przeciwko elitom społeczeństwa polskiego. Dla sparaliżowania oporu podjęto i prowadzono przez cały czas wojny systematyczną akcję fizycznej eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych.
Nauczyciele ziemi wieluńskiej, walcząc w ruchu oporu, bądź nauczając w brew przepisom niemieckim, narażali się tym samym na konsekwencje największe, na karę śmierci. Wielu z nich walczyło w szeregach wojska polskiego, walczyło i poległo w obronie tych ziem.
Umieszczenie na tablicy 65-ciu nazwisk, miało ukazać w naszej podświadomości, odwagę, oddanie i bohaterską śmierć tych ludzi za ojczyznę i wolność.
CZEŚĆ ICH PAMIĘCI



PS. A teraz takie małe moje spostrzeżenie i uwaga zarazem.
Aby ten obelisk w parku Rotmistrza Pileckiego, miał swój sens bycia, to na tablicy która jest na pomniku ufundowanym w latach osiemdziesiątych, powinno zniknąć owych 14 nazwisk, nauczycieli zamordowanych w Katyniu i Charkowie. Dwie wykluczające się nawzajem nazwy, i te same nazwiska na obydwóch postumentach, trochę to może zdezorientować, jeśli nie rdzennych mieszkańców Wielunia, to zwiedzających nasze miasto Gości, na pewno.
Nie można zabić dwa razy tych samych ludzi.
Wiadomo że w latach gdy powstawał pomnik na Nowym Rynku, PRL-owsko - komunistyczna propaganda, nie dopuszczała do naszych świadomości prawdziwego oblicza Katynia i Charkowa. Ale w dzisiejszych czasach powinniśmy, jeśli już coś robimy, robić to dobrze i rzetelnie. A te powtarzające się nazwiska na obelisku i pomniku, jednak „kłują w oczy”, a słowa wypowiedziane przez pana Sykulskiego, w dniu otwarcia obelisku; - Wieluń pamięta i oddaje chwałę ………. , teraz jednak bledną, bo jak niestety widać, robimy pewne rzeczy tak na odczepnego. Nie wiem czy podobałoby się to naszym bohaterom.
Mam jednak nadzieję, że szybko doczekamy się stosownych zmian.

[miko 005]

[miko 005]

Myślę że już nic wielkiego się w tym temacie nie wydarzy, a szkoda. Dlatego pewnie pora będzie kończyć wątek wskazywania ciekawych miejsc w Wieluniu, które posłużyły by do oprowadzenia gości w chwilach wolnych.
Oczywiście jest jeszcze sporo takich miejsc godnych zobaczenia, tak samo jak wiele jest punktów, w których można się zatrzymać i coś skonsumować; lody, kawa, jakiś posiłek, doszedłem jednak do wniosku że nie ma co robić „darmowej” reklamy. Zresztą tyle jest tych punktów że bez problemów coś znajdziemy. Możemy też czas wolny wypełnić wyjściem do kina, o którym też pewnie wszyscy wiedzą, dlatego również nie ma po co o tym wspominać.
Poniżej pozwoliłem sobie na wklejenie takiej małej mapki, na której naniosłem miejsca, o których w tym temacie była mowa. Mam nadzieję że choć w malutkim stopniu się przyda . Zresztą, zawsze można pokusić się o jej aktualizację, jeśli tylko będą ku temu powody, czyli odpowiednie propozycje, odpowiednich miejsc.
Życzę wszystkim miłych i zasobnych w odpowiednią wiedzę, spacerów po naszym coraz ładniejszym Wieluniu.

---

TURYSTYCZNY PRZEWODNIK WIELUNIA..jpg

Plik ściągnięto 564 raz(y) 204,77 KB