Wieluń - forum, informacje, ogłoszenia

[Mateusz]

Cytat:

Wiesz czym cię trują? Opublikowano: 03.07.2008 | Kategoria: Zdrowie ACTIMEL Aspekty, które trzeba mieć na względzie spoŜywając Actimel. Actimel dostarcza organizmowi bakterię zwaną L-casei. Ta substancia jest wytwarzana w naturalny sposób przez 98% organizmów, lecz kiedy dostarcza się jej dodatkowo przez dłuŜszy czas, organizm przestaje ją produkować i stopniowo „zapomina”, co musi robić i jak robić, przede wszystkim u osobników poniŜej 14 lat. W rzeczywistości (actimel) pojawił się jako lek dla tych niewielu ludzi, którzy nie wytwarzają tej bakterii, ale ilość tych osób okazała się tak niewielka, Ŝe lek ten okazał się nieopłacalny. By go zrobić opłacalnym sprzedano jego patent firmom Ŝywnościowym. Departament Zdrowia zobowiązał Actimel (firmę produkującą) do zaznaczenia w swoich reklamach, Ŝe produktu tego nie naleŜy spoŜywać przez dłuŜsze okresy i firma ta dopełniła tego obowiązku, ale w formie tak zakamuflowanej, Ŝe Ŝaden z konsumentów nie zauwaŜy tego ostrzeŜenia. (W kaŜdym kraju wykorzystuje się inne kruczki językowe… - przypis tłumacza) Jeśli któraś matka zdecyduje się na uzupełnienie diety Ŝywnościowej swojego dziecka Actimelem, nie zauwaŜy Ŝadnego ostrzeŜenia o niestosowności jego uŜycia i nie dowie się, Ŝe moŜe powodować powaŜną krzywdę w przyszłości, spowodowaną manipulacjami reklamowymi, aby powiększyć zyski producentów. RED BULL Ten napój sprzedawany jest we wszystkich supermarketach naszego kraju… Nasze dzieci mogą go spoŜywać, co moŜe skończyć się śmiercią! Red Bull został stworzony, by stymulować mózg osób poddanych duŜemu wysiłkowi fizycznemu i wielkim napięciom stresującym, ale nigdy by być konsumowanym jako napój obojętny czy chłodzący. Red Bull jest napojem energetycznym, który rozprowadzany jest po całym świecie z pomocą sloganu: “Zwiększa wytrzymałość fizyczną, podwyŜsza zdolność koncentracji i szybkość reakcji, dodaje energii i poprawia rześkość”. Wszystko to moŜna znaleźć na puszce Red Bulla - “napoju energetycznego tysiąclecia”! Red Bullowi udało sdię dotrzeć do prawie 100 krajów świata. Marka czerwonego byka adresowana jest do dwóch grup konsumentów - młodzieŜy i sportowców, czyli do dwóch atrakcyjnych segmentów, które zniewolono prez stymulację, którą powoduje ten napój. Napój ten został stworzony przez Dietricha Mateschitza, przedsiębiorcę pochodzenia austriackiego, który odkrył ten napój przez przypadek. Stało się to podazas podróŜy słuŜbowej do Hong Kongu, kiedy pracował dla fabryki produkującej szczoteczki do zębów. Plan na bazie przepisu, który zawierał kofeinę, i taurinę wywołał furorę w tym kraju. Słusznie przewidział olbrzymi sukces tego napoju w Europie, gdzie na razie nie istniał ten produkt i co więcej zobaczył wielką szansę przeistoczenia się w przedsiębiorcę. Ale prawda o tym napoju jest inna: Francja i Dania właśnie zabroniły jego rozprowadzaniu, ze względu n ato, Ŝe jest to śmiertelny koktajl, spowodowany zbiorem witamin mieszanym z glucuronolactonem, produktem chemicznym wysoko niebezpiecznym, który został stworzony przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych, aby stymulować morale wojska ugrzęzłego w Wietnamie, który działał jako narkotyk halucynogenny, zwalczający stres wojenny. Jednak jego efekty w organizmie okazały się tak niszczycielskie, Ŝe został wycofany wobec wysokich wskaźników migreny, guzów mózgowych i chorób wątroby, które występowały u spoŜywających go Ŝołnierzy. Mimo to, na puszce Red Bulla moŜna znaleźć wśród składników glucuronolacton, skatalogowany medycznie jako stymulant. Na puszce Red Bulla nie figurują informacje nt. konsekwencji jego spoŜycia. W całej serii ostrzeŜeń powinny pojawić się następujące: 1. Jest niebezpieczny dla zdrowia, jeśli po jego spoŜyciu nie wykonujesz ćwiczeń fizycznych, poniewaŜ funkcja energetyzująca napoju przyspiesza rytm bicia serca i moŜe spowodować nagły zawał. 2. SpoŜywanie grozi wylewem do mózgu, poniewaŜ Red Bull zawiera składniki, które rozcieńczają krew, aby serce mogło łatwiej przetaczać krew podczas wzmoŜonego wysiłku fizycznego, aby wysiłek był mniej wyczerpujący. 3. Zabronione jest mieszanie Red Bulla z alkoholem, poniewaŜ mieszanka ta zmienia napój w “śmiertelną bombę”, która atakuje bezpośrednio wątrobę. “Zaatakowane” miejsca w wątrobie nie podlegają regeneracji! 4. Jednym z podstawowych składników Red Bulla jest witamina B12, uŜywana w medycynie do ratowania pacjentów w stanie nieprzytomności po spoŜyciu olbrzymich dawek alkoholu. Stąd nadciśnienie i podobnego do alkoholowego stanu ekscytacji. 5. Regularne spoŜywanie Red Bulla wyzwala pojawianie się całej serii nieodwracalnych chorób nerwowych i neurotycznych. Wniosek? Red Bull to napój, który powinien zostać zabroniony, poniewaŜ często jest mieszany z alkoholem i tworzy bombę zegarową dla organizmu. ZagraŜa przede wszystki nastolatkom i dorosłym, którzy nie posiadają tej informacji. Raport PHD Khalet Gebara MD z Kalifornii w USA (UCLA University)

Źródło: Centrum NiezaleŜnych Mediów - Polska, http://wolne-media.h2.pl/?p=4757

Cytat:

Gorzka prawda o sztucznych słodzikach Data publikacji: 07.06.2007 Substytut cukru, aspartam, wywołuje wiele niepokojących zaburzeń, od zaników pamięci po nowotwory mózgu. Mimo to amerykański Urząd ds. Leków i śywności dopuścił do spoŜycia i nadal toleruje tę jedną z najniebezpieczniejszych substancji dodawanych do naszego poŜywienia. Aspartam to techniczna nazwa szeregu produktów, takich jak NutraSweet, Equal, Spoonful czy EqualMeasure. Aspartam odkryto przypadkiem w roku 1965, kiedy James Schlatter, chemik zatrudniony w G.D. Searle Company, testował lek przeciwwrzodowy. Środek ten dopuszczono do stosowania w suchych wyrobach spoŜywczych w roku 1981, a w napojach gazowanych w roku 1983. W rzeczywistości po raz pierwszy dopuszczono go do stosowania w suchej Ŝywności 26 lipca 1974 roku, jednak na skutek zastrzeŜeń zgłoszonych przez neurologa dra Johna W. Olneya oraz prawnika organizacji konsumenckiej Jamesa Turnera w sierpniu tego samego roku oraz po sprawdzeniu procedury badawczej zastosowanej w G.D. Searle, amerykański Urząd ds. Leków i śywności 5 grudnia 1974 roku uchylił swoją zgodę. W roku 1985 firma G.D. Searle została nabyta przez koncern Monsanto, który wydzielił następnie z siebie Searle Pharmaceuticals i NutraSweet jako niezaleŜne firmy. Aspartam jest obecnie najniebezpieczniejszą substancją na rynku, jaką dodaje się do Ŝywności. Aspartam jest przyczyną ponad 75 procent negatywnych reakcji na występujące w Ŝywności dodatki zgłaszanych do amerykańskiego Urządu ds. Leków i śywności. Wiele z tych reakcji ma bardzo powaŜny charakter, jak choćby napady apopleksji, a nawet śmierć, o czym w lutym 1994 roku doniósł raport Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej. Wśród 90 udokumentowanych symptomów wymienionych w raporcie znajdują sie między innymi: bóle głowy/migreny, zawroty głowy, apopleksje, mdłości, drętwienie, skurcze mięśni, przybieranie na wadze, wysypki, depresja, znuŜenie, rozdraŜnienie, częstoskurcz, bezsenność, zaburzenia wzroku, utrata słuchu, palpitacje serca, trudności w oddychaniu, napady niepokoju, zaburzenia mowy, utrata smaku, szum w uszach, zaburzenia pamięci i bóle stawów. Zdaniem naukowców oraz lekarzy badających negatywne skutki wywoływane przez aspartam, spoŜywanie tego środka moŜe wywołać lub zaostrzyć przebieg następujących chorób: nowotwory mózgu, stwardnienie rozsiane, epilepsja, syndrom chronicznego zmęczenia, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, zaniki pamięci, chłoniak, wady wrodzone, cukrzyca. W skład aspartamu wchodzą trzy związki chemiczne: kwas asparaginowy, fenyloalanina i metanol. Napisana przez Jamesa i Phyllis Balchów ksiąŜka “Prescription for Nutritional Healing” (”Recepta na leczenie Ŝywnością”) zalicza aspartam do kategorii “chemicznych trucizn”. Jak się przekonamy, nie ma w tym krzty przesady. KWAS ASPARAGINOWY (40% ASPARTAMU) Dr Russell L. Blaylock, profesor neurochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Missisipi, opublikował ostatnio ksiąŜkę opisującą szczegółowo zniszczenia spowodowane spoŜywaniem nadmiernej ilości kwasu asparaginowego z aspartamu. (99 procent glutaminianu sodu to kwas glutaminowy. Zniszczenia, jakie on powoduje, są równieŜ omówione w ksiąŜce Blaylocka). Blaylock przytacza blisko 500 naukowych źródeł, aby wykazać, Ŝe nadmiar występujących w Ŝywności wolnych aminokwasów, takich jak kwas asparaginowy czy glutaminowy, wywołuje szereg powaŜnych, chronicznych zaburzeń neurologicznych oraz wiele innych niepokojących symptomów. JAK ASPARTAM (I GLUTAMINIAN) DOKONUJE ZNISZCZEŃ? Asparaginian i glutaminian działają w mózgu jak neuroprzekaźniki ułatwiając przepływ informacji z neuronu do neuronu. Nadmiar tych substancji w mózgu prowadzi do śmierci pewnych neuronów, gdyŜ umoŜliwia napływ zbyt duŜej ilości wapnia do komórek. Nadmiar wapnia prowadzi z kolei do powstawania zbyt duŜej liczby wolnych rodników, które zabijają komórki. PoniewaŜ nadmiar asparaginianu bądź glutaminianu moŜe doprowadzić do uszkodzeń komórek nerwowych, substancje te nazywane są “toksynami pobudzającymi” - pobudzają komórki nerwowe do śmierci. Kwas asparaginowy naleŜy do aminokwasów. Przyjęty w wolnej postaci (nie związany z proteinami) znacznie podnosi poziom asparaginianu oraz glutaminianu w osoczu krwi. Nadmiar asparaginianu i glutaminianu w osoczu krwi występujący wkrótce po spoŜyciu aspartamu albo produktów zawierających wolny kwas glutaminowy (prekursor glutaminianowy) prowadzi do wytworzenia wysokiego poziomu tych neuroprzekaźników w pewnych obszarach mózgu. Dzieje się tak, kiedy bariera naczyniowo-mózgowa (BBB5), która normalnie chroni mózg przed nadmiarem glutaminianu i asparaginianu, podobnie jak przed toksynami, (1) nie została w pełni wykształcona w dzieciństwie, (2) nie w pełni chroni wszystkie obszary mózgu, (3) jest uszkodzona na skutek stale powtarzających się, niekorzystnych warunków i (4) pozwala na pewien przeciek nadmiaru asparaginianu i glutaminianu do mózgu, mimo iŜ jest w pełni sprawna. Nadmiar glutaminianu i asparaginianu z wolna zaczyna niszczyć neurony. Zdecydowana większość (ponad 75 %) komórek nerwowych w określonym obszarze mózgu zostaje uśmiercona, zanim pojawią się jakiekolwiek kliniczne objawy przewlekłej choroby. Do licznych schorzeń, których występowanie w udowodniony sposób wiąŜe się z uszkodzeniami wywołanymi przez długotrwałe oddziaływanie aminokwasu, naleŜą między innymi: stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne, utrata pamięci, zaburzenia hormonalne, utrata słuchu, epilepsja, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, hipoglikemia, otępienie towarzyszące AIDS, zmiany chorobowe mózgu i zaburzenia neuroendokrynologiczne. Toksyny pobudzające stanowią wielkie zagroŜenie dla dzieci, kobiet w ciąŜy, osób starszych oraz ludzi z przewlekłymi problemami zdrowotnymi. Nawet Federacja Amerykańskich Towarzystw Biologii Eksperymentalnej (FA-SEB), zazwyczaj naśladująca Urząd ds. Leków i śywności, stwierdziła ostatnio, Ŝe “jest rzeczą rozsądną, aby kobiety w ciąŜy, niemowlęta i dzieci unikały dodatków zawierających kwas L-glutaminowy. Istniejące dowody potencjalnej reakcji wydzielania wewnętrznego, to jest podniesienie poziomu kortyzonu i prolaktyny, a takŜe zróŜnicowane reakcje męŜczyzn i kobiet, wskazują na powiązanie neuroendokrynologiczne, toteŜ naleŜy unikać podawania kwasu Lglutaminowego kobietom w wieku rozrodczym, jak równieŜ osobom cierpiącym na psychozę maniakalno-depresyjną”. Kwas asparaginowy z aspartamu wywiera na ciało takie same szkodliwe działanie, co kwas glutaminowy. W chwili obecnej trwają dyskusje nad mechanizmem reakcji na nadmiar wolnego glutaminianu i asparaginianu. W raporcie skierowanym do FDA (Urząd ds. Leków i śywności) do takich reakcji zaliczono: bóle głowy/migreny, mdłości, bóle brzucha, znuŜenie (blokada prawidłowego napływu glukozy do mózgu), problemy ze snem, zaburzenia widzenia, napady niepokoju, depresję i astmę. Osoby cierpiące z powodu aspartamu często uskarŜają się na utratę pamięci. Jak na ironię, w roku 1987 G.D. Searle, producent aspartamu, rozpoczął prace nad lekiem mającym zwalczyć utratę pamięci wywoływaną przez uszkodzenia, których przyczyną są aminokwasy. Blaylock jest jednym z wielu naukowców oraz lekarzy wyraŜających troskę z powodu zniszczeń wywoływanych przez pobudzające aminokwasy trafiające do organizmu w wyniku spoŜycia aspartamu i MSG. Jednym spośród licznego grona ekspertów, którzy wyrazili zaniepokojenie z powodu uszkodzeń wywoływanych przez asparaginiany i glutaminiany, jest specjalizująca się w projektowaniu badań dr psychologii eksperymentalnej Adrienne Samuels. Kolejnym z nich jest dr John Olney, profesor wydziału psychiatrii Szkoły Medycznej na Uniwersytecie Waszyngtońskim, naukowiec i badacz w dziedzinie neurologii, światowy autorytet w dziedzinie toksyn pobudzających. (W roku 1971 poinformował Searle, Ŝe kwas asparaginowy spowodował powstanie dziur w mózgu myszy). Do tej dwójki naleŜy dodać takŜe Francisa J. Waickmana, doktora medycyny, laureata nagród Rinkela i Formana, specjalisty w zakresie pediatrii, alergii oraz immunologii. Inni naukowcy wyraŜający podobne poglądy to doktor medycyny i dyplomowany patolog sądowy John R. Hain oraz doktor medycyny, członek Amerykańskiego Kolegium Lekarskiego i Kolegium Pulmonologii, specjalista diabetyk, H.J. Roberts, który wybrany został przez ogólnokrajowe czasopismo medyczne na “Najlepszego Lekarza w Stanach Zjednoczonych”. Do tej grupy dodać naleŜy takŜe Johna Samuelsa, który opracował listę badań naukowych jednoznacznie wykazujących szkodliwość spoŜywania nadmiernych ilości wolnego kwasu asparaginowego i glutaminowego. Do tej długiej listy dodać moŜna jeszcze wiele innych nazwisk. FENYLOALANINA (50% ASPARTAMU) Fenyloalanina jest aminokwasem występującym normalnie w mózgu. Osoby z genetycznym zaburzeniem (fenyloketonuria) nie mogą metabolizować fenyloalaniny. Prowadzi to do niebezpiecznie wysokiego poziomu fenyloalaniny w mózgu (niekiedy wręcz śmiertelnego). Dowiedziono, Ŝe przyjmowanie aspartamu, zwłaszcza w połączeniu z węglowodanami, moŜe nadmiernie podnieść poziom fenyloalaniny w mózgu nawet u osób nie cierpiących na fenyloketonurię. To wcale nie jest teoria. Wiele osób, które na przestrzeni długiego czasu spoŜyły duŜe ilości aspartamu i nie chorują na fenyloketonurię, mają podwyŜszony poziom fenyloalaniny w krwi. PodwyŜszony poziom fenyloalaniny w mózgu moŜe spowodować zmniejszenie ilości serotoniny, co z kolei prowadzi do zaburzeń emocjonalnych, np. depresji. Wyniki badań potwierdzają, Ŝe poziom fenyloalaniny we krwi uległ znacznemu podwyŜszeniu u ludzi, którzy systematycznie uŜywali aspartamu. Nawet jednokrotne uŜycie aspartamu powodowało wzrost poziomu fenyloalaniny w krwi. Zeznając przed Kongresem Stanów Zjednoczonych, dr Louis J. Elsas wykazał, Ŝe obecna w krwi fenyloalanina moŜe koncentrować się w pewnych rejonach mózgu i Ŝe jest szczególnie niebezpieczna dla niemowląt oraz płodu. Zwrócił równieŜ uwagę na fakt, Ŝe fenyloalanina jest znacznie lepiej metabolizowana przez gryzonie niŜ ludzi. Opis pewnego przypadku, w którym aspartam wywołał szczególnie wysoki poziom fenyloalaniny, został ostatnio przedstawiony przez Wednesday Journal w artykule zatytułowanym “Koszmar aspartamu”. John Cook wypijał od 6 do 8 dietetycznych napojów dziennie. Po pewnym czasie zaczęły go nękać zaniki pamięci oraz częste bóle głowy. Gdy w dalszym ciągu korzystał z tych napojów, stan jego uległ pogorszeniu. Doznawał raptownych zmian nastroju albo bez powodu wpadał nagle we wściekłość. Choć nie chorował na fenyloketonurię, badania krwi wykazały obecność fenyloalaniny w ilości 80 mg/dl. Doszło teŜ do uszkodzeń mózgu, który zaczął nieprawidłowo funkcjonować. Po rezygnacji z zawierających aspartam napojów stan zdrowia Cooka uległ radykalnej poprawie. Jak wykazuje w swojej ksiąŜce Baylock, wczesne pomiary odkładającej się w mózgu fenyloalaniny skaŜone były błędem. Naukowcy, którzy badali później określone rejony mózgu, a nie średni rozkład w nim całym, spostrzegli znaczny wzrost poziomu fenyloalaniny. Szczególnie widoczny jest on w podwzgórzu, rdzeniu przedłuŜonym i ciele prąŜkowanym. Blaylock dochodzi do wniosku, Ŝe nagromadzenie w mózgu nadmiernej ilości fenyloalaniny moŜe wywołać schizofrenię bądź sprawić, Ŝe człowiek staje się bardziej podatny na ataki apopleksji. Tak więc w dłuŜszej perspektywie czasu nadmierne spoŜywanie aspartamu moŜe przyczynić się do wzrostu sprzedaŜy środków przeciwdziałających zanikowi serotoniny, na przykład Prozacu oraz leków przeciwko schizofrenii i apopleksji. METANOL (ALKOHOL DRZEWNY - TRUCIZNA) (10% ASPARTAMU) Metanol jest śmiertelną trucizną. Niektórzy mogą go pamiętać jako truciznę, która wielu alkoholików doprowadziła do ślepoty bądź śmierci. Metanol zostaje stopniowo uwolniony w jelicie cienkim, gdy grupa metylowa aspartamu styka się z enzymem chymotrypsyną. Wchłanianie metanolu przez organizm ulega znacznemu przyśpieszeniu, kiedy spoŜywa się go w wolnej postaci. Wolny metanol powstaje z aspartamu po podgrzaniu go do temperatury powyŜej 30°C. Dochodzi do tego, jeśli zawierający aspartam produkt jest niewłaściwie przechowywany lub podgrzewany (np. wyroby “spoŜywcze” Jello). Metanol rozkłada się w organizmie na kwas mrówkowy oraz formaldehyd. Formaldehyd jest śmiertelnie niebezpieczną neurotoksyną. W swojej ocenie metanolu Agencja Ochrony Środowiska stwierdza, Ŝe jest on “uznawany za truciznę o działaniu kumulacyjnym z uwagi na niewielki stopień wydalania po spoŜyciu. W organizmie utlenia się do formaldehydu i kwasu mrówkowego. Obie te substancje są toksyczne”. Maksymalna dawka dopuszczalna do spoŜycia wynosi 7,8 mg/dzień. Litr słodzonego aspartamem napoju zawiera około 56 mg metanolu. Zagorzali konsumenci zawierających aspartam produktów potrafią spoŜyć do 250 mg metanolu dziennie, czyli 32 razy więcej niŜ opracowany przez Agencję Ochrony Środowiska limit. Do objawów zatrucia metanolem naleŜy zaliczyć bóle i zawroty głowy, buczenie w uszach, mdłości, zaburzenia trawienno-jelitowe, osłabienie, dreszcze, zaniki pamięci, drętwotę i bóle kończyn, zaburzenia zachowania oraz zapalenie nerwów. Najbardziej znane symptomy zatrucia metanolem to problemy ze wzrokiem, obejmujące między innymi zamglenie obrazu, postępujące zawęŜenie pola widzenia i ciemność, uszkodzenia siatkówki i w końcu ślepotę. Formaldehyd jest znanym czynnikiem rakotwórczym, niszczy siatkówkę, wpływa na replikację DNA i powoduje wady płodu. Z braku kilku enzymów ludzie są o wiele bardziej wraŜliwi na toksyczne oddziaływanie metanolu niŜ zwierzęta. Z tego teŜ powodu testy aspartamu bądź metanolu dokonywane na zwierzętach nie w pełni oddają zagraŜające ludziom niebezpieczeństwo. Dr Woodrow C. Monte, dyrektor Laboratorium śywności i śywienia na Uniwersytecie Stanowym w Arizonnie, oświadczył: “Nie istnieją badania ludzi i ssaków pozwalające ocenić moŜliwe mutagenne, teratogenne czy kancerogenne efekty przewlekłego spoŜywania alkoholu metylowego”. Nie wyjaśniona do końca kwestia bezpieczeństwa przy spoŜywaniu aspartamu tak bardzo nie dawała mu spokoju, Ŝe wystąpił z oskarŜeniem przeciwko Urzędowi ds. Leków i śywności, domagając się przesłuchania w tej sprawie. Zwrócił się do niego o “wstrzymanie się z akceptacją napojów, dopóki nie poznamy odpowiedzi na te waŜne pytania. To nie w porządku, Ŝe składacie cały cięŜar dowodu na barkach kilku osób, które ta sprawa obchodzi, ale których moŜliwości finansowe są ograniczone. Musicie pamiętać, Ŝe jesteście ostatnim szańcem obrony amerykańskiego społeczeństwa. Kiedy dopuścicie [aspartam] do stosowania, ja i moi koledzy nie będziemy mogli nic zrobić, aby odwrócić bieg rzeczy. Aspartam dołączy wówczas do sacharyny, związków siarki i Bóg jeden wie, ilu jeszcze innych wątpliwych substancji wynalezionych na szkodę człowieka i wprowadzonych do powszechnego uŜytku za zgodą rządu”. Wkrótce potem komisarz Urzędu ds. Leków i śywności, Arthur Hull Hayes jr. zaakceptował stosowanie aspartamu w napojach gazowanych, a następnie przeszedł do pracy w G.D. Searle w pionie public relations. Niektóre soki owocowe oraz napoje alkoholowe zawierają niewielkie ilości metanolu. NaleŜy jednak pamiętać, Ŝe metanol nigdy nie występuje w odosobnieniu. W kaŜdym przypadku obecny jest równieŜ etanol, zazwyczaj w znacznie większej ilości. Etanol spełnia u ludzi rolę odtrutki na toksyczne działanie metanolu. Oddziały uczestniczące w operacji Pustynna Burza zostały “uraczone” ogromnymi ilościami słodzonych aspartamem napojów, które w słońcu Arabii Saudyjskiej ogrzewały się powyŜej 30° C. Wielu Ŝołnierzy wróciło do domu z licznymi zaburzeniami przypominającymi objawy zatrucia formaldehydem. Mógł się do tego przyczynić wolny metanol pochodzący z napojów słodzonych aspartamem. Inne substancje powstające z rozpadu aspartamu, jak choćby (omówiona poniŜej) DKP14, równieŜ mogły mieć swój udział w powstaniu tego schorzenia. Podejmując w roku 1993 decyzję, którą moŜna określić jedynie jako nieodpowiedzialną, Urząd ds. Leków i śywności zaaprobował aspartam jako składnik wielu produktów spoŜywczych, które są zawsze podgrzewane powyŜej 30°C. DWUKETOPIPERAZYNA (DKP) DKP jest produktem ubocznym metabolizmu aspartamu i ma swój udział w powstawaniu nowotworów mózgu. Dr Olney zauwaŜył, Ŝe DKP łącząc się w jelicie z grupą nitrozylową tworzy związek podobny do N-nitrozylomocznika, substancji bardzo silnie stymulującej rozwój nowotworów mózgu. Niektórzy autorzy utrzymują, iŜ DKP powstaje po spoŜyciu aspartamu. Nie jestem pewien, czy jest to podejście prawidłowe. Z całą pewnością wiadomo natomiast, Ŝe DKP tworzy się w płynnych produktach z zawartością aspartamu podczas ich długiego przechowywania. Firma G.D. Searle testowała na zwierzętach bezpieczeństwo DKP. Urząd ds. Leków i śywności odkrył liczne błędy w przeprowadzanych eksperymentach, w tym “błędy maszynowe, pomieszanie zwierząt, nie podawanie doświadczalnym zwierzętom leków, które powinne były otrzymać, oraz utratę patologicznych okazów z powodu niewłaściwego traktowania”. Te wadliwe procedury laboratoryjne mogą tłumaczyć, dlaczego zarówno zwierzęta poddawane testom, jak i kontrolne miały szesnastokrotnie więcej nowotworów mózgu niŜ naleŜałoby oczekiwać po eksperymentach tej długości. Jak na ironię, wkrótce po tym, jak te błędy w doświadczeniach wyszły na jaw, FDA oparł się na wskazówkach G.D. Searle przy opracowywaniu norm pracy w laboratorium przeznaczonych dla przemysłu. Zeznając przed Senatem Stanów Zjednoczonych, toksykolog FDA, dr Jacąueline Verrett wskazała DKP równieŜ jako przyczynę polipa macicy oraz zmian poziomu cholesterolu w krwi. SCHORZENIA WYWOŁYWANE PRZEZ ASPARTAM Składowe aspartamu mogą wywoływać szereg róŜnych chorób. Niektóre z nich rozwijają się stopniowo, inne, dają o sobie znać natychmiast, i to w sposób gwałtowny. Ogromna liczba ludzi cierpi z powodu objawów wywoływanych przez aspartam, nie rozumiejąc, dlaczego Ŝadne zioła czy pigułki nie przynoszą im ulgi. Część spoŜywających aspartam osób nie odczuwa początkowo Ŝadnych skutków, ale po pewnym czasie nawet i one zaczynają narzekać z powodu zniszczeń wywołanych przez długotrwałe działanie pobudzających aminokwasów, fenyloalaniny, metanolu i DKP. Spośród mnóstwa schorzeń, do szczególnie powaŜnych zaliczam: Wady wrodzone Dr Diana Dow Edwards przeprowadziła sponsorowane przez Monsanto badania nad moŜliwością powstawania wad wrodzonych na skutek spoŜywania aspartamu. Po uzyskaniu wstępnych danych potwierdzających niszczące działanie aspartamu, finansowanie dalszych badań zostało przerwane. Genetyk pediatra z Uniwersytetu Emory potwierdził, Ŝe aspartam powoduje wady wrodzone. W ksiąŜce While Waiting:A Prenatal Guidebook (W oczekiwaniu - poradnik przed urodzeniowy) George’a R. Verrilliego i Annę Marie Mueser znajduje się stwierdzenie, Ŝe aspartam podejrzewany jest o wywoływanie uszkodzeń mózgu u wraŜliwych osób. RównieŜ płód moŜe być naraŜony na wystąpienie takich efektów. Niektórzy badacze sugerują, Ŝe duŜe dawki aspartamu mogą powodować róŜne problemy, od zawrotów głowy i drobnych zmian w mózgu po niedorozwój umysłowy. Rak (rak mózgu) W roku 1981 Satya Dubey, statystyk z FDA, stwierdził, Ŝe dane na temat wywoływania raka mózgu przez aspartam są tak niepokojące, Ŝe nie moŜe akceptować dopuszczenia NutraSweetu do spoŜycia. W dwuletnich badaniach przeprowadzonych przez producenta aspartamu, u dwunastu spośród 320 szczurów otrzymujących normalne poŜywienie z dodatkiem aspartamu rozwinęły się guzy mózgu, podczas gdy w grupie zwierząt kontrolnych nie pojawiły się one ani razu. Pięć z owych dwunastu guzów rozwinęło się u szczurów otrzymujących małe dawki aspartamu. Akceptacja aspartamu stanowi naruszenie Poprawki Delaneya mającej zapobiegać obecności substancji rakotwórczych, takich jak metanol (formaldehyd) i DKP, w naszej Ŝywności. Dr Adrian Gross, nieŜyjący juŜ toksykolog z FDA, zeznał przed Kongresem Stanów Zjednoczonych, Ŝe aspartam moŜe powodować guzy mózgu. Z tego powodu FDA nie miał prawa ustalać dopuszczalnej dziennej dawki na jakimkolwiek poziomie. W swoich zeznaniach stwierdził, Ŝe badania przeprowadzone w firmie Searle były “w znacznej mierze niewiarygodne” oraz Ŝe “przynajmniej jeden z tych testów wykazał ponad wszelką wątpliwość, Ŝe aspartam moŜe wywoływać guzy mózgu u zwierząt doświadczalnych. Swoje wystąpienie zakończył pytaniem: “Skąd bierze się wyraźna niechęć FDA do zastosowania wobec tego spoŜywczego dodatku tak zwanej Poprawki Delaneya do Ustawy o śywności, Lekach i Kosmetykach?… Jeśli sam FDA narusza prawo, kto ma chronić zdrowie społeczeństwa?” W połowie lat siedemdziesiątych odkryto, Ŝe producent aspartamu na kilka sposobów fałszował wyniki badań. Jedna z oszukańczych technik polegała na wycinaniu guzów doświadczalnym zwierzętom i ponownym włączaniu ich do eksperymentu. W innym przypadku padłe zwierzęta wymieniano w sprawozdaniu wśród osobników, które przeŜyły eksperyment. NaleŜy zatem przyjąć, Ŝe dane dotyczące guzów mózgu są w rzeczywistości jeszcze gorsze, niŜ to przedstawiano. Ponadto były pracownik producenta aspartamu, Raymond Schroeder, poinformował 13 lipca 1977 roku FDA, iŜ cząsteczki DKP były tak duŜe, Ŝe szczury mogły odróŜniać je od zwykłego poŜywienia. Co ciekawe, liczba przypadków guza mózgu u osób powyŜej 65 roku Ŝycia między rokiem 1973 a 1990 zwiększyła się o 67 procent. Liczba nowotworów mózgu we wszystkich grupach wiekowych wzrosła o 10 procent. Największy wzrost miał miejsce w latach 1985-1987. W swojej ksiąŜce “Aspartame (Nu-tra Sweet): Is It Safe?” (”Aspartam (NutraSweet) - czy to jest bezpieczne?”) Roberts udowadnia, Ŝe aspartam moŜe spowodować szczególnie niebezpieczną odmianę raka - pierwotnego chłoniaka mózgu. Cukrzyca Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne zaleca tę chemiczną truciznę osobom chorym na cukrzycę. Według H.J. Robertsa, specjalisty w dziedzinie diabetyki, członka ADA i autorytetu w dziedzinie sztucznych słodzików, aspartam: 1. przyśpiesza wystąpienie klinicznych objawów cukrzycy, 2. pogarsza moŜliwość kontrolowania choroby u pacjentów przyjmujących insulinę i leki doustne, 3. wzmaga towarzyszące cukrzycy powikłania, takie jak retynopatia, zaćma, neuropatia i gastropareza, 4. powoduje drgawki. W oświadczeniu poświęconym uŜywaniu produktów zawierających aspartam przez osoby z cukrzycą oraz hipoglykemią, Roberts stwierdził: “Niestety, wielu moich pacjentów, jak równieŜ tych, którzy przychodzili do mnie na konsultacje, miało powaŜne komplikacje metaboliczne, neurologiczne i inne, które przypisać moŜna wyłącznie uŜywaniu produktów zawierających aspartam. Przejawiało się to utratą kontroli nad cukrzycą, wzmoŜeniem hypoglikemii, wystąpieniem domniemanych “reakcji na insulinę” (w tym równieŜ drgawek) będących w istocie reakcją na aspartam oraz przyśpieszeniem, pogorszeniem bądź symulacją powikłań diabetologicznych (zwłaszcza upośledzenia widzenia i neuropatii), a takŜe gwałtownym ustąpieniem tych objawów po rezygnacji z aspartamu i szybkim powrocie problemów z chwilą, gdy pacjent świadomie lub nie ponownie sięgał po produkty zawierające aspartam”. I dalej dodaje: “Ubolewam, Ŝe inni lekarze i ADA nie biorą pod uwagę tych powtarzających się ustaleń opisanych w moich z gruntu neutralnych publikacjach i nie ostrzegają pacjentów oraz konsumentów”. Blaylock stwierdził, Ŝe pobudzające toksyny, takie jak te występujące w aspartamie, mogą przyśpieszyć rozwój cukrzycy u osób genetycznie podatnych na tę chorobę. Zaburzenia emocjonalne NiezaleŜne badania efektów, jakie aspartam wywołuje u osób z zaburzeniami nastroju, przeprowadził ostatnio dr Ralph G. Walton. PoniewaŜ jego praca nie była finansowana/kontrolowana przez producentów aspartamu, NutraSweet Company odmówiła mu sprzedaŜy tego środka. Walton był zmuszony zaopatrzyć się w aspartam gdzie indziej. Doświadczenia wykazały znaczy wzrost powaŜnych symptomów u osób spoŜywających aspartam. PoniewaŜ niektóre objawy okazały się bardzo cięŜkie, Institutional Review Board musiała przerwać dalsze badania. Trzech spośród uczestników powiedziało, Ŝe ulegli “zatruciu” aspartamem. Walton skonkludował to, mówiąc, Ŝe “osoby z zaburzeniami nastroju są szczególnie wraŜliwe na ten sztuczny słodzik i tego rodzaju ludziom naleŜy odradzać jego uŜywanie”. Świadom tego, Ŝe eksperymentu nie moŜna powtórzyć z powodu zagroŜenia, jakie stwarza dla uczestników, Walton oznajmił ostatnio: “Wiem, Ŝe aspartam wywołuje apopleksję. Jestem teŜ przekonany, Ŝe powoduje zmiany zachowania. Bardzo mnie złości, Ŝe ta substancja znajduje się na rynku. Osobiście poddaję w wątpliwość wiarygodność wszelkich badań finansowanych przez NutraSweet”. Istnieją liczne relacje przypadków stwierdzenia niskiego poziomu serotoniny w mózgu, depresji oraz innych zaburzeń emocjonalnych, których wystąpienie łączono z aspartamem i które często ustępowały po zaprzestaniu uŜywaniu tego środka. Badacze wskazują, Ŝe podwyŜszony poziom fenyloalaniny w mózgu, występujący u chorych na fenyloketonurię, prowadzi do spadku poziomu neuroprzekaźnika serotoniny, co pociąga za sobą szereg zaburzeń emocjonalnych. Zeznając przed Senatem Stanów Zjednoczonych, dr William M. Pardridge z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) stwierdził, Ŝe picie przez młodzieŜ czterech szesnasto uncjowych (ok. 0,5 1) butelek dietetycznych napojów gazowanych dziennie prowadzi do duŜego wzrostu poziomu fenyloalaniny. Epilepsja/apopleksja Liczba spowodowanych przez aspartam ataków jest duŜa i stale rośnie, a tymczasem Fundacja Epilepsji promuje aspartam jako bezpieczny środek. W Massachusetts Institute of Technology przebadano 80 osób, które doznały ataku po spoŜyciu aspartamu. Community Nutrition Institute doszedł do następujących wniosków: “Tych osiemdziesiąt przypadków pasuje do opracowanej przez FDA definicji zagroŜenia zdrowia publicznego, co wymaga od FDA szybkiego usunięcia produktu z rynku”. Zarówno magazyn sił powietrznych Flying Safety, jak i pismo marynarki wojennej Navy Physiology opublikowały artykuły ostrzegające przed wieloma zagroŜeniami związanymi z aspartamem, w tym przed szkodliwymi efektami kumulatywnymi metanolu oraz zwiększonym ryzykiem powstania wad wrodzonych. W artykułach tych jest takŜe mowa o tym, Ŝe aspartam moŜe zwiększać podatność pilotów na ataki apopleksji i zawroty głowy. Dwadzieścia artykułów przestrzegających przed spoŜywaniem aspartamu podczas lotu ukazało się równieŜ w National Business Aircraft Association Digest (1993), Aviation Medical Bulletin (1988), The Aviation Consumer (1988), Canadian General Aviation News (1990), Pacific Flyer (1988), General Aviation News (1989), Aviation Safety Digest (1989) oraz Plane Pilot (1990). Ulotka przestrzegająca przed aspartamem była równieŜ rozpowszechniana podczas 57 dorocznego zjazdu Aerospace Medical Association (Gaffney, 1986). Ostatnio uruchomiono gorącą linię dla pilotów cierpiących na ostre dolegliwości po spoŜyciu aspartamu. Przeszło sześciuset pilotów zameldowało o swoich symptomach, wśród których były nawet ataki padaczki w kabinie samolotu wywołane przez aspartam. Oryginalne badania aspartamu przeprowadził w roku 1969 niezaleŜny naukowiec, dr Harry Waisman. Studiował on wpływ aspartamu na niemowlęta naczelnych. Z grupy siedmiu małp jedna zmarła po 300 dniach, a pięć innych miało ataki padaczki. Te negatywne odkrycia nie zostały oczywiście przedstawione FDA w trakcie procesu zatwierdzania aspartamu. DLACZEGO O TYM NIE SŁYSZYMY? Powody, dla których wielu ludzi nie słyszy o powaŜnych reakcjach organizmu na aspartam, moŜna podzielić na dwie zasadnicze grupy: 1. Brak świadomości społecznej. O wywołanych przez aspartam chorobach nie pisze się w gazetach, poniewaŜ nie przyciągają one uwagi opinii publicznej jak na przykład katastrofy lotnicze. Dzieje się tak dlatego, Ŝe przypadki takie występują pojedynczo w tysiącu róŜnych miejsc na terenie Stanów Zjednoczonych. 2. Większość ludzi nie kojarzy dostrzeŜonych u siebie objawów z długotrwałym spoŜywaniem aspartamu. Osoby, które uśmierciły znaczny procent swoich komórek mózgowych, co doprowadziło następnie do powstania przewlekłej choroby, nie są w stanie powiązać takich dolegliwości ze spoŜywaniem aspartamu. Sposób, w jaki aspartam został dopuszczony do stosowania, stanowi doskonałą lekcję tego, jak chemiczne i farmaceutyczne firmy potrafią manipulować rządowymi agencjami w rodzaju FDA, “łapówkarskimi” organizacjami pokroju American Dietetic Association, a takŜe oddziaływać na społeczność naukową za pomocą wadliwych czy wręcz oszukańczych badań sponsorowanych przez producentów aspartamu. Erik Millstone, badacz z Science Policy Research Unit na Uniwersytecie w Sussex, zgromadził tysiące stron dowodów, w tym niektóre na podstawie Ustawy o Wolności Informacji potwierdzających, Ŝe: 1. Laboratoryjne testy fałszowano, a zagroŜenia ukrywano. 2. Zwierzętom usuwano guzy, a sztuki padłe “oŜywały” w laboratoryjnych rejestrach. 3. Do FDA trafiały fałszywe bądź wprowadzające w błąd oświadczenia. 4. Dwaj prawnicy, którym powierzono zadanie przygotowanie oskarŜenia o oszustwo przeciwko producentowi aspartamu, dogadali się z jego firmą prawniczą, pozwalając, aby zadziałał przepis o przedawnieniu. 5. Szef FDA zlekcewaŜył sprzeciwy własnej rady naukowej. Wkrótce po podjęciu tej decyzji objął posadę w Burson-Marsteller, firmie dbającej o public relations G.D. Searle. Publiczna Rada Kontroli (PBoI) powstała w roku 1980. W jej skład weszło trzech naukowców, którzy rozpatrywali protesty Olneya i Turnera przeciwko akceptacji aspartamu. Rada jednogłośnie wypowiedziała się przeciwko dopuszczeniu aspartamu. Tymczasem szef FDA, dr Arthur Hull Hayes jr. powołał pięcioosobową Komisję Naukową, która miała sprawdzić ustalenia PBoI. Kiedy stało się jasne, Ŝe Komisja podtrzyma decyzję PBoI stosunkiem głosów 3 do 2, do jej składu dodano jeszcze jedną osobę, przez co głosowanie nie przyniosło rozstrzygnięcia. Dało to szefowi FDA sposobność przechylenia głosowania na swoją korzyść i wydanie w roku 1981 zgody na stosowanie aspartamu w wyrobach suchych. Dr Jacąueline Verrett, przełoŜona wydziału naukowego w Biurze śywności FDA, poddała kontroli skład zespołu utworzonego w sierpniu 1977 w celu przeanalizowania Raportu Bresslera (dotyczącego naduŜyć, jakich dopuszczono się w G.D. Searle podczas poprzedzających aprobatę testów) i powiedziała: “Było całkiem oczywiste, Ŝe gdzieś po drodze urzędnicy próbowali ukryć prawdę”. W roku 1987 Verrett zeznawała przed Senatem Stanów Zjednoczonych, stwierdzając wówczas, Ŝe eksperymenty prowadzone przez G.D. Searle okazały się “katastrofą”. Oświadczyła, Ŝe jej zespół został poinstruowany, aby nie wypowiadał jakichkolwiek komentarzy ani nie przejmował się wartością wyników doświadczeń. Wyjaśniła teŜ, Ŝe na pytania dotyczące wad wrodzonych nie uzyskała odpowiedzi. W dalszym ciągu swojej wypowiedzi zwróciła uwagę na fakt, Ŝe dowiedziono wpływu DKP na powstawanie polipów macicy i zmianę poziomu cholesterolu w krwi, a takŜe na to, Ŝe podwyŜszanie temperatury produktu prowadzi do wzmoŜonego wytwarzania DKP. OBROTOWE DRZWI FDA i producenci aspartamu na drugie lata wprawili w ruch obrotowe drzwi zatrudnienia. Oprócz szefa FDA i dwóch prawników, którzy objęli stanowiska w firmach powiązanych z G.D. Searle, takŜe czterech innych urzędników FDA uczestniczących w procesie aprobowania aspartamu w latach 1979-1982 otrzymało posady w przedsiębiorstwach współpracujących z NutraSweet. Byli to Zastępca Komisarza FDA, Specjalny Asystent Komisarza FDA, Dyrektor Biura śywności i Toksykologii oraz prawnik uczestniczący w pracach Publicznej Rady Kontroli (PBoI). WaŜne jest, abyśmy uświadomili sobie, Ŝe podobne praktyki stosowane są od dziesięcioleci. Townsend Letter for Doctors (nr 11, 1992) ujawnił, Ŝe 37 spośród 49 czołowych postaci FDA po opuszczeniu macierzystej jednostki podjęło pracę w firmach, które przedtem kontrolowały. Ponadto 150 urzędników FDA posiada akcje firm farmaceutycznych, których produkty podlegały kontroli FDA. Wiele organizacji oraz uczelni otrzymuje znaczne kwoty od firm powiązanych z NutraSweet Association, grupą firm promujących uŜywanie aspartamu. W styczniu 1993 roku Amerykańskie Towarzystwo Dietetyczne otrzymało 75 000 dolarów dotacji od Nutra-Sweet Company. Amerykańskie Towarzystwo Dietetyczne oświadczyło, Ŝe NutraSweet Company pisze wydawane przez nie broszury. TakŜe wiele innych “niezaleŜnych” organizacji oraz badaczy uzyskuje wielkie sumy pieniędzy od producentów aspartamu. Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne otrzymało pokaźne środki od NutraSweet, między innymi na prowadzenie szkoły kucharskiej w Chicago (zapewne po to, aby nauczyć diabetyków gotowania z uŜyciem NutraSweet). Pewien badacz z Nowej Anglii, który kiedyś wskazywał niebezpieczeństwa płynące ze stosowania aspartamu, jest dzisiaj konsultantem Monsanto. Inny badacz z południowego zachodu USA zajmował się zagroŜeniami płodu ze strony aspartamu. Dociekliwy reporter odkrył, ze nakazano mu trzymać język za zębami, o ile nie chce stracić duŜego stypendium od producenta dietetycznej coli wchodzącego w skład NutraSweet Association. Co robi FDA, aby ochronić konsumenta przed niebezpieczeństwem aspartamu? Zupełnie nic! W roku 1992 FDA zezwoliła na stosowanie aspartamu w napojach zaprawianych słodem, płatkach śniadaniowych, zimnych deserach i nadzieniach. W roku 1993 zezwoliła na dodawanie aspartamu do miękkich i twardych cukierków, napojów bezalkoholowych, herbat, soków owocowych oraz koncentratów, wyrobów piekarniczych, wszelkiego rodzaju polew, lukrów i nadzień do tych wyrobów. W roku 1991 zakazała z kolei importu stevii. Proszku z tych liści uŜywano od stuleci jako alternatywnego słodzika. Jest on stosowany szeroko w Japonii, gdzie nie wywołuje jakichkolwiek efektów ubocznych. Naukowcy badający stevię twierdzą, Ŝe jest ona zupełnie niegroźna dla ludzi, o czym dobrze wiadomo w wielu częściach świata, gdzie nie jest ona zabroniona. Wszyscy ludzie, z którymi rozmawiałem na ten temat, są przekonani, Ŝe zakaz stosowania stevii wprowadzono po to, aby wyprzeć ten produkt z amerykańskiego rynku i otworzyć drogę do wzrostu sprzedaŜy aspartamu. Co robi amerykański Kongres, Ŝeby uchronić konsumenta przed groźbą aspartamu? Absolutnie nic! SpoŜycie aspartamu stwarza problemy nie tylko w USA. Środek ten jest sprzedawany w przeszło siedemdziesięciu krajach świata. Mówiono mi, Ŝe aspartam moŜna znaleźć nawet w produktach, na etykiecie których nie jest on wyszczególniony. Szczególną ostroŜność naleŜy zachować wobec leków i środków uzupełniających. Uzyskałem informacje, Ŝe nawet tak znani producenci jak Twinlabs dodają do swoich wyrobów aspartam. Przytoczone przeze mnie informacje stanowią zaledwie wierzchołek góry lodowej. Na wypadek, gdyby czytelnik chciał dowiedzieć się czegoś więcej, podaję poniŜej listę materiałów źródłowych. Autor: Mark D. Gold Tłumaczenie: Mirosław Kościuk Źródło: “Nexus” nr 2/1998 Rozpowszechnianie tekstu wśród znajomych mile widziane. Dalsze publiczne rozpowszechnianie wymaga pisemnej zgody redakcji “Nexusa”! ZALECANE LEKTURY Większość wymienionych poniŜej publikacji moŜna nabyć pod adresem: Aspartame Consumer Safety Network, PO Box 780634, Dallas, Texas 75378, USA. 1. Russell L. Baylock, “Excitotoxins: The Taste that Kills” (”Pobudzające toksyny - smak który zabija”), Health Press, Santa Fe, New Mexico, USA, 1994. (Jedna z najlepszych ksiąŜek na temat pobudzających toksyn). 2. H. J. Roberts, M. D., “Aspartame (NutraSweet): Is It Safe?” (”Aspartam (NutraSweet): Czy to jest bezpieczne?”). 3. “Sweet’ner Dearest”. 4. Mary Nash Stoddard (ed.), “Bittersweet Aspartame: A Diet Delusion” (”Gorzko-słodki aspartam: Dietetyczna iluzja”). 5. “The Aspartame Consumer Safety Network, “The Aspartame Consumer Safety Network Synopsis”. 6. Dennis Remington, M. D., Barbara Higa, R. D., “The Bitter Truth About Artificial Sweeteners” (”Gorzka prawda o sztucznych słodzikach”).

[KubaWinter]

Kiepskie te artykuły. Najpierw piszą, że L. casei (autor mógłby sobie poczytać o łacińskiej nomenklaturze w biologii) to bakteria, potem że to substancja. Brednie powtarzane przez ludzi, którzy teraz piszą o Actimelu, a zaraz zabiorą się do artykułu o budowie polskich autostrad. Poza tym Lactobacillus casei żyje też w innych produktach mlecznych, nawet w tych gdzie nie piszą, że ją zawierają. Więc ogólnie rzecz biorąc te artykuły przez Ciebie lansowane, są tak samo kiepskie jak i wiedza ludzi, którzy dają się nabrać na łacińskie i pseudołacińskie nazwy na produktach.

Aspartam to nie techniczna nazwa, tylko nazwa chemiczna związku.

Reszty mi się nie chciało czytać - to co tu wypisałem, to też tylko złapane kątem oka. Poza tym nic wielkiego mu nie udowodniono. No ale mania antynowotworowa trwa. Gdyby jeszcze szła za nią jakaś wiedza, a nie dyrdymały.

[Mateusz]

Dzięki za opinie. Niedawno ktoś mi podrzucił takie artykuły a ja z ciekawości wrzuciłem na forum, żeby poznać inne opinie na ten temat.

W TVN był kiedyś ciekawy program o mleku, jogurtach, serach...

http://www.videobomb.pl/v..._co_jesz_Nabial

[Ferbik]

KubaWinter, szacunek w Twoją stronę za pogłębianie (słowo wymoderowano) wiedzy, którą już posiadasz. Mam nadzieję, że Twoja nauka nie pójdzie na marne i że olimpiady, w których brałeś udział to mały pikuś do tego, co osiągniesz. Jeszcze raz pełne uznanie.

[Leveile Soleile]

O aspartamie jest wiele artykułów, w którym negatywnie się o nim autorzy wypowiadają.Czy takie artykuły biorą sie znikąd?Zastanawiam się nad tym. Nie chodzi mi o same nowotwory. Ja przyznam,że kiedy wypiję zbyt dużą ilość napoju z aspartamem robi mi sie autentycznie słabo, więc odczuwam negatywne jego działanie. Jeśli chodzi o kawę czy inne napoje, stosuję trzcinowy cukier, chyba najzdrowszy,a czasem fruktozę.

[KubaWinter]

Czerwone mięso też jest rakotwórcze. I nawer jak zjem za dużo, to też mi się robi trochę źle A na serio. Osobiście nie pije niczego, co zawiera aspartam i inne słodziki. Ale, nie ma żadnych konkretnych i potwierdzonych dowodów, że ester metylowy N-[amino(karboksylamino)acetylo]fenylalaniny jest w 100% odpowiedzialny za rozwój nowotworu. Dlatego, osobiście unikam wypowiadania się w sposób, że coś jest na pewno rakotwórcze. W ostatnich latach panuje mania (anty)nowotworowa, ale moim skromnym zdaniem nie powinna się ona skupiać na mówieniu, co jest rakotwórcze (bo z całą pewnością takie właściwości można udowodnić wszystkiemu, a in vitro na pewno), a czym jest rak. Powodów powstania nowotworów jest masa i jeszcze trochę. Od wirusów przez mutacje np. p53 po barwniki akrydynowe. Reasumując, więcej luzu i zdrowego rozsądku.

[Leveile Soleile]

Kuba,ale trzeba uważać na to co się je,starać się zdrowo odżywiać, a Ty sobie żartujesz z tego co piszę. Wiadomo, że wszystko w dużych ilościach szkodzi,ale nie zauważyłam takich samych objawów po spożyciu napoju z cukrem, więc różnica jest. Możesz sobie negować to co piszę i podpierać się naukowymi dowodami bądź ich brakiem, ale z doświadczenia wiem na co źle reaguję i czego unikać,a organizm jest chyba całkiem niezłym czujnikiem, jeśli o to chodzi.

[KubaWinter]

Ja źle reaguje na mleko, to też powód tego aby podważyć dowody naukowe? Nie napisałem w swoim poście nic o tym, ażeby odżywiać się źle. Co więcej, na koniec dodałem aby zachować więcej luzu i zdrowego rozsądku. Starałem się jedynie zwrócić uwagę, aby nie podniecać się zbytnio każdym doniesieniem z mediów na temat tego, że coś powoduje raka. Idąc tym tropem należałoby pewnie przestać jeść w ogóle. Ponadto, skąd wiesz co u Ciebie powoduje takie skutki? Aby to stwierdzić z całą pewnością, musiałabyś pić wodę z cukrem i aspartamem. Równie dobrze szkodzić Ci może zupełnie coś innego, ale to aspartam jest taki sławny. I na koniec, nie neguje, że jest Ci źle jak zjesz to czy tamto, ja poprostu staram Ci się pokazać coś zupełnie innego.

[Leveile Soleile]

Twierdzę tak na podstawie tego, że piję różne napoje, nie tylko jeden,a jak wiadomo, są te z aspartamem i te z cukrem (oczywiście i z innymi słodzikami, ale akurat piszę o tych). Nie muszę długo czekać, aby odczuć skutki, więc wiem, że to od nich. Dodam,że po słodziku w tabletkach (aspartam)również źle sie czułam, tak samo mój dziadek o czym dowiedziałam się jakiś czas później, dlatego staram się go unikać jak ognia.