PS Myślę, że są tutaj tacy, którzy nie chcą mi przyznać racji, dlatego że jestem kobietą.
Antyfeminizm jest jeszcze głęboko zakorzeniony w polskim społeczeństwie, szczególnie zaś na prowincji, czyli w rejonach położonych z dala od wielkich miast. Tam postęp cywilizacyjny jeszcze nie dotarł. Szowiniści męscy pragną górować nad kobietami i boli ich to jak widzą babkę inteligentniejszą od nich. Dlatego właśnie szczerze wątpię w to, że tacy ludzie byliby w stanie przyznać rację obojętnie jakiej kobiecie.
Takie odnoszę przynajmniej wrażenie.
A ja odnoszę wrażenie, że z rzeczywistością to kontakt masz co najwyżej symboliczny...
Czyżbyś odebrał te moje słowa jako skierowane do Ciebie, że postanowiłeś je skomentować?
syd napisał/a:
Póki co nie przedstawiłaś żadnych rzeczowych argumentów a każdego kto się z Tobą nie zgadza uważasz za komucha, nie znającego "dysonansu poznawczego" a teraz jeszcze za seksistę.
Żadnych rzeczowych argumentów to nie przedstawił Morgoth. Morgoth przedstawił jedynie KOMUNISTYCZNĄ PROPAGANDĘ. Przykro mi, że dajesz się mamić (razem z Margothem) tej komunistycznej propagandzie.
syd napisał/a:
Też nie znam się na temacie, ale póki co Morgoth vs. Cyntia 1:0
Skoro nie znasz się na temacie to jakim prawem stawiasz się w pozycji sędziego, który decyduje o tym kto wygrał?
Rola komentatora-podszeptywacza jest żałosna.
PS Dalej podtrzymuję swoją opinię, że są wśród nas ludzie, którzy nie potrafią przyznać racji kobiecie, ponieważ jest ona kobietą i tylko, dlatego że jest ona kobietą.
Niektórym trudno jest wznieś się ponad zaściankowe schematy, które stawiają kobietę w roli "tej głupszej" od mężczyzn.
Przecież ja mówiłam o pojęciach, a nie o miejscach. Czy widzisz różnicę pomiędzy POJĘCIEM, a MIEJSCEM?
Ludziom trudno jest mylić miejsca, lecz łatwo mylić pojęcia.
Oczywiście. Z tym, że przykład pozasłownikowy na uzasadnienie rozróżniania tych pojęć nie wygląda na to by istniał inny niż przykład miejsca.
Ludziom łatwo mylić pojęcia, ale w tym przypadku wcale niekoniecznie ogółowi ludzi, co chciałem zaznaczyć w poprzednim poście, a czego ewidentnie chyba nie zauważyłaś, albo raczej celowo pominęłaś.
Dla mnie EOT, bo zaczyna się z tego robić walka o złote skarpety.
Faktycznie Twój głos dociera do całej opinii publicznej. Wszyscy w Polsce szukają głosu Morgotha, aby się oświecić.
Szybciej wysłuchają moich rzeczowych argumentów niż Twoich sporów o współczesne zdjęcie jakiegoś budynku z cegły, który wg. Ciebie za nic nie wygląda jak obóz koncentracyjny
Cyntia napisał/a:
Rozejrzyj się dobrze po własnej zagrodzie, bo idąc tego typu tokiem rozumowania, być może okaże się, że macie w Parcicach nie jeden, lecz całą masą "obozów koncentracyjnych". Tak! Mam na myśli kurniki.
No tak, zaczyna się ośmieszanie. Wyjątkowo nieudolnie Ci to idzie.
Cyntia napisał/a:
Przypominam, że w Twoich wypowiedziach powoływałeś się nie tylko na wikipedię, ale i nawet na PODPIS ZDJĘCIA, które znalazło się na wikipedii.
Niżej sam powołujesz się na wikipedię, ale polską. Śmiesznie to wygląda.
Dlatego zaproponowałem: albo powołujemy się na wikipedię, albo nie. Tak czy tak - potrafię udowodnić i uargumentować swoją rację bez prób ośmieszania i obrażania współdyskutanta. I oskarżanie mnie o szerzenie "komunistycznej propagandy" o którym gardłujesz już (kolejna oznaka Twojej bezsilności) od kilku postów nic tu nie da, bowiem podobieństwo moich wypowiedzi (w których pokazuję JAKI był to obóz) do wypowiedzi komunistów (w którym pokazywali KTO głównie tam był przetrzymywany) ma się jak piernik do wiatraka. Jeśli masz jakieś kompleksy związane z tym, iż jesteś kobietą, zawsze możesz zmienić płeć - i wtedy porozmawiamy.
maaciej76 napisał/a:
Przeczytałem te wspomnienia , podaj mi swojego maila wyślę Ci raport "Witolda" Rtm Pileckiego , przeczytaj go i dopiero porównuj .
Wspomnienia Pileckiego i wielu osób które przebywały w hitlerowskich obozach oczywiście znam (żeby uczestniczyć w dyskusji trzeba mieć choć podstawową wiedzę na jej temat), więc nie musisz mi ich wysyłać. W którym miejscu porównywałem Berezę do Auschwitz? Berezę porównywałem jedynie z Dachau i to z początkowym okresem działalności tego KL (mniej więcej: 1933-1939). Znów dowód na to że nie czytasz wszystkiego tylko dajesz unieść się emocjom.
Co do całości Twoich wypowiedzi w tym temacie: przeczytaj sobie zdanie które masz w podpisie i porównaj je z kontekstem Twoich wypowiedzi.
_________________ Bij czerwonych, aż zbieleją, bij białych, póki nie poczerwienieją!
N. I. Machno
Maciej W trakcie przeprowadzki do Wielunia EWI w Sercu
Pomógł: 13 razy Wiek: 48 Dołączył: 24 Mar 2009 Posty: 1155 Piwa: 5/6 Skąd: EWI-OOL
Wysłany: 2009-08-09, 12:26
Morgoth napisał/a:
Jeśli masz jakieś kompleksy związane z tym, iż jesteś kobietą, zawsze możesz zmienić płeć - i wtedy porozmawiamy.
Takie teksty są po prostu chamskie , jak tak ma wyglądać ta dyskusja to darujmy sobie od razu . To tylko świadczy o Tobie i o twoim poziomie .
Morgoth napisał/a:
Co do całości Twoich wypowiedzi w tym temacie: przeczytaj sobie zdanie które masz w podpisie i porównaj je z kontekstem Twoich wypowiedzi.
Drugi lub trzeci raz twierdzisz że kierują mną emocje ?? zastawiam się skąd to przypuszczenie ?? . Czy każdy post który nie zgadza się z twoim tokiem myślenia musi być jakoś zrugany ??? . Morgoth każdy ma swoje zdanie , to że masz poklepców którzy wyliczą że Cyntia przegrała 8:0 nic w mojej głowie nie zmieni .
Niech dyskusja będzie merytoryczna , o faktach itd . Na poziomie jednym słowem .
Naprawdę zazdroszczę albo żałuję zależy jak to ując , że w tym wieku masz już taką wiedzę i takie zainteresowania a żałuję bo ja w twoim wieku ehhhh .
ps: Cynti nie znam ani prywatnie ani zawodowo
Morgoth przeczytaj .
Cytat:
Dr Andrzej MISIUK (ur. 1958) jest nadkomisarzem i dyrektorem Instytutu Badań nad Policją w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie. Doktoryzował się z historii policji II RP, jest autorem książki pt. "Służby specjalne II Rzeczpospolitej" i redaktorem wydanej w 1993 r. "Listy Ostaszkowskiej".
i tutaj jego opracowanie o berezie .
Cytat:
Przed budynkiem Klubu Towarzyskiego przy ulicy Foksal w Warszawie 15 czerwca 1934 r. został zastrzelony minister spraw wewnętrznych Bronisław Pieracki, wschodząca gwiazda obozu rządzącego. Zamachowiec zbiegł.
Od morderstwa do dekretu
W śledztwie okazało się, że MSW wiedziało o przygotowywanym przez Ukraińców zamachu i nie poczyniło żadnych kroków, by mu zapobiec. Po roku 1926 policja, podobnie jak i inne instytucje państwowe, została uwikłana w polityczne konflikty. W zapomnienie poszła instrukcja z 1920 r.: "Policjantom wzbronione jest postępowanie lub zachowanie się, które mogło wzbudzić podejrzenie, że działają na korzyść lub szkodę tego lub innego ugrupowania politycznego..."
Po tym zabójstwie Pierackiego rządowa "Gazeta Polska" pisała: "Gdy wyjaśnione zostanie, gdzie tkwią korzenie mordu, na jakim fermencie wezbrała zbrodnia - to trzeba będzie chore miejsce organizmu społecznego wypalić białym żelazem. I pora, by wiedzieli i pamiętali o tym wszyscy - okres nieodpowiedzialności w dziejach Polski skończył się".
Decyzja o utworzeniu obozu odosobnienia zapadła w dwa dni po śmierci Pierackiego.
Zarówno Wacław Jędrzejewicz (w 1933 r. wiceminister skarbu, w 1934 r. minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego w rządzie swego brata), jak i Kazimierz Świtalski (w 1929 premier, 1933-35 marszałek Sejmu) przyznają po latach, iż decyzję podjęto w dość tajemniczych okolicznościach. "Zaraz po mym powrocie z Krakowa - wspomina Jędrzejewicz - odbyło się posiedzenie Rady Ministrów, na którym zdenerwowany premier Leon Kozłowski przedstawił opracowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości projekt utworzenia obozu odosobnienia. Premier Kozłowski przedstawił zgodę Marszałka Piłsudskiego, lecz nie poinformował nas, że Piłsudski zgodził się na utworzenie takiego obozu na okres jednego roku".
Świtalski w diariuszu 2 lipca pisze, że na konferencji wąskiego grona kierownictwa obozu rządzącego (Kozłowski, Beck, Sławek, Prystor), miał poważne wątpliwości co do sensowności tworzenia obozu w Berezie. "Istnienie obozów izolacyjnych nie jest rzeczą niezbędną - zapisał - a wpakowanie do nich kilkudziesięciu zapamiętałych endeków najprawdopodobniej nie potrafi ich w ciągu pięciu-sześciu miesięcy złamać, a tylko bardziej może pod względem charakteru wzmocnić".
Lekkim stosunkiem na odosobnienie
Jeśli ktoś pamiętał doświadczenie "sprawy brzeskiej" (w 1930 r. opozycyjni politycy z Centrolewu byli przetrzymywani w twierdzy brzeskiej), musiał wątpić, by osadzenie w obozie przeciwników politycznych mogło być skutecznym narzędziem w walce politycznej. Piłsudski ze względu na postępującą chorobę wycofywał się już wtedy z kierowania polityką wewnętrzną państwa.
Można sądzić, iż śmierć Pierackiego wykorzystali piłsudczycy, którzy zaczynali aspirować do pierwszoplanowych ról w obozie rządzącym. Należeli do tej grupy ówczesny premier i przez 12 dni po śmierci Pierackiego minister MSW - prof. Leon Kozłowski oraz minister sprawiedliwości Czesław Michałowski.
Historycy uważają, że Kozłowski - najsłabszy z premierów pomajowych - nie uświadamiał sobie, jakie konsekwencje - polityczne i prawne - może mieć utworzenie obozu w Berezie. Stanisław Cat Mackiewicz pisze o nim: "Szedł lekkim stosunkiem do spraw państwowych, sugerowanym mu często przez otoczenie". Żona Marszałka, Aleksandra Piłsudska, zauważa, że ze względu na nadużywanie alkoholu "zachowanie jego było nieraz rażące". (W 1941 r. Kozłowski zbiegł z armii gen. Andersa na stronę niemiecką, za co sąd wojskowy skazał go zaocznie na karę śmierci. Zmarł w Berlinie w 1944 r.).
Ostatecznie 18 czerwca 1934 r. w Dzienniku Ustaw zostaje opublikowane rozporządzenie Prezydenta RP z poprzedniego dnia "w sprawie osób zagrażających bezpieczeństwu, spokojowi i porządkowi publicznemu". Przewidywało ono, że osoby takie mogą ulec "przymusowemu umieszczeniu w miejscach odosobnienia nie przeznaczonych dla osób skazanych lub aresztowanych z powodu przestępstwa".
Zarządzenia o skierowaniu do obozu odosobnienia wydawały władze administracji ogólnej na wnioski policji. Można było zatem pozbawić wolności każdego człowieka bez orzeczenia sądu, a jedynie na podstawie bardzo niejasno sformułowanych zarzutów.
Brzydkie analogie
Konstrukcja przepisu prawnego z 17 czerwca przypomina stworzoną w Niemczech instytucję "Schutzhaft", czyli aresztu ochronnego (właściwie prewencyjnego) wprowadzonego zarządzeniem z 28 lutego 1933 r. o ochronie narodu i państwa. Dało to początek hitlerowskim obozom koncentracyjnym.
Powyższa analogia stanowiła podstawowe założenie sądów i opinii formułowanych na temat Polski pomajowej w literaturze historycznej PRL. Utworzenie Berezy Kartuskiej na zasadach podobnych do tych, na jakich powstały obozy koncentracyjne w Niemczech, wydawało się wystarczającym uzasadnieniem dla określenia rządów Piłsudskiego jako dyktatury faszystowskiej. Wystarczyło podać przykład Berezy, aby przekreślić cały dorobek II Rzeczypospolitej. Nie zauważano "drobnej różnicy": w Polsce eksperyment z obozami odosobnienia rozpoczął się i zakończył na Berezie, natomiast w Niemczech rozwinął się cały system masowej eksterminacji ludności [Prawo].
Pierwszy niebezpieczny element
Na obóz wykorzystano koszary w prowincjonalnym poleskim miasteczku - Bereza Kartuska leży w odległości 100 km od Brześcia nad Bugiem (obecnie na terenie Białorusi). Przygotowano miejsca na 300 osób. Teren ogrodzono parkanem, zabezpieczono rowem i zasiekami kolczastymi. Odrębną część obozu stanowiła komendantura oraz kilkudziesięciohektarowy obszar z budynkami gospodarczymi i polami.
Obóz politycznie podlegał bezpośrednio MSW, administracyjnie wojewodzie poleskiemu. Był nim w latach 1932-1939 r. Wacław Kostek Biernacki, wcześniej komendant twierdzy brzeskiej (po wojnie skazany za faszyzację i zwalczanie ruchu komunistycznego w okresie sanacyjnym na wieloletnie więzienia, gdzie zmarł w 1957 r.).
Pierwszymi pensjonariuszami Berezy Kartuskiej byli aresztowani w nocy z 6 na 7 lipca 1934 r. działacze Obozu Narodowo-Radykalnego (ONR), podejrzani o udział w zamachu na Pierackiego. Byli to Zygmunt Dziarmaga, Tadeusz Chackiewicz, Jan Jodziewicz, Bolesław Piasecki, Henryk Rossman i Bolesław Świderski.
Później trafiali do Berezy przede wszystkim komuniści, nacjonaliści ukraińscy oraz przedstawiciele skrajnej prawicy, w mniejszym zakresie członkowie opozycyjnych wobec piłsudczyków - Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Narodowego, a także działacze organizacji zagrażających rzeczywiście bezpieczeństwu państwa.
Stworzenie takiego obozu odosobnienia świadczyło o indolencji aparatu władzy i systemu wymiaru sprawiedliwości. W Berezie osadzano osoby, którym nie udało się udowodnić winy w sądzie, a których policja posądzała o działalność antypaństwową.
W zamyśle inicjatorów obóz w Berezie miał spełniać dwie funkcje. Z jednej strony chciano odizolowywać "element niebezpieczny" z punktu widzenia ówczesnego aparatu władzy, z drugiej - łudzono się, że stosując odpowiedni program indoktrynacyjny uda się niektórych więźniów reedukować politycznie.
Historycy PRL dowodzili, że większość (80-90 proc.) więźniów przetrzymywanych w Berezie stanowili komuniści. Pozwalało to formować wniosek, że władze II RP główne zagrożenie widziały w działalności komunistycznej. Jak wynika z dokumentów policyjnych, dla bezpieczeństwa państwa poważniejszym problemem była irredenta ukraińska.
Dużo Ukraińców, mniej komunistów
Minister spraw wewnętrznych Felicjan Sławoj-Składkowski w końcu 1937 r. odpowiadając w Sejmie na interpelacje poselskie podał, że w Berezie przebywało 176 Ukraińców, w większości członków Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN), 28 działaczy ONR, jeden socjalista oraz 43 komunistów. W tej ostatniej grupie pod względem narodowościowym przeważali Żydzi, Białorusini i Ukraińcy.
W 1939 r. w obawie przed intensyfikacją działań dywersyjnych i sabotażowych internowano w Berezie wielu przedstawicieli mniejszości niemieckiej i ukraińskiej, podejrzewanych o inicjowanie V Kolumny w Polsce.
Od wiosny zaczęto osadzać w obozie również kobiety. We wrześniu 1939 r. w obozie przebywało 7 tys. internowanych: 4,5 tys. Ukraińców i 2 tys. Niemców; w tym 360 kobiet. Byli wśród uwięzionych także kryminaliści.
W wyrywkowych aktach policyjnych zachowanych w MSW (archiwa zostały przechwycone przez Rosjan w Zdołbunowie na Wołyniu 17 września 1939 r., ewakuacją kierował sekretarz KG Policji Państwowej Leon Nagler; ślad po nim zaginął) znajduje się lista osób "podejrzanych o działalność komunistyczną", sporządzona przez Komendę Wojewódzką Policji w Stanisławowie w grudniu 1937 r. Na 18 osób skierowanych do Berezy - dziewięć jest wyznania mojżeszowego, siedem greckokatolickiego, dwie rzymskokatolickiego; przeważają robotnicy (12, trzech urzędników, dwóch chłopów i absolwent gimnazjum). Policja odnotowała również okresy ich przetrzymywania: dwóch wyszło po kilkunastu dniach, siedmiu - po pół roku, trzech - po roku; o pozostałych brak informacji.
Podstawę do zwolnienia stanowiło podpisanie odpowiedniej deklaracji lojalności. Wielu spośród zwalnianych trafiało ponownie do obozu, gdyż po wyjściu podejmowali zakazaną działalność. Do obowiązków policji należała obserwacja i inwigilacja osób warunkowo zwalnianych z Berezy.
Zesłanie na białym chlebie
Obóz w Berezie był nadzorowany przez funkcjonariuszy Policji Państwowej, a nie straż więzienną. Pierwszym komendantem obozu był inspektor Bolesław Greffner z Poznania, później podinspektor Józef Kamala. Obaj wcześniej byli komendantami powiatowymi w Radomiu. Greffner w 1935 r. odszedł na emeryturę, Kamala został prawdopodobnie zakatowany przez ukraińskich nadzorców w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Jeden z Ukrańców osadzonych w Berezie wystawił im świadectwa: "Greffner był typem inteligentnego sadysty, lubującego się w wymyślaniu coraz to nowych szykan". Natomiast Kamala "był przykrym durniem, którego mało wybredne pomysły denerwowały nawet policjantów".
Obsługę obozu stanowili w większości młodzi absolwenci szkół policyjnych dla posterunkowych. W latach 30. służyło w Berezie kilkudziesięciu policjantów, tuż przed wojną, kiedy obóz był przepełniony internowanymi - około 300. Od wiosny 1939 r. ze względu na obecność w obozie więźniarek, skierowano do służby również kilkanaście policjantek.
Ochrona miała "uprzykrzać psychicznie i fizycznie" życie więźniom. Wielu młodych policjantów nie wytrzymywało tej służby, niektórzy demoralizowali się, wchodzili w układy z więźniami, ulegali przekupstwu (handlowali np. białym chlebem; więźniowie otrzymywali tylko czarny), niekiedy rozpijali się. W związku z tym była duża rotacja kadry policyjnej, służba trwała tu średnio koło roku. W opinii funkcjonariuszy policji skierowanie do pracy w Berezie było "zesłaniem".
Głupia i okrutna
Antagonizmy między poszczególnymi grupami więźniów Berezy - jak wynika z relacji i wspomnień - były bardziej drastyczne niż między więźniami a policyjną obsługą obozu. Kierownictwo obozu podsycało wewnętrzne konflikty. Ułatwiało to inwigilację. Henryk Kawecki, dyrektor departamentu politycznego MSW, niekiedy osobiście prowadził przesłuchania, próbując pozyskać więźniów do współpracy.
Konflikty, a nawet bójki, najczęściej wybuchały na tle narodowościowym. Ukraińcy z OUN stanowili najbardziej skonsolidowaną grupę, zorganizowali tajną organizację w obozie, prowadzili wykłady i kursy dokształcające z historii, literatury i języków obcych. Powstawała ukraińska poezja obozowa. Wielu wybitnych narodowych działaczy ukraińskich przeszło przez Berezę - Roman Szuchewycz, Dmytro Grycaj, Jarosław Staruch.
Komuniści byli izolowani i dyskryminowani zarówno przez współwięźniów, jak i administrację obozową.
Po wojnie działacze partyjni pisali o Berezie Kartuskiej często nieprawdziwie. Relacje Czesława Domagały zawierają mniej propagandowej retoryki: "Nie był on [obóz] miejscem zagłady, jakimi była większość obozów hitlerowskich, ale był ośrodkiem wyrafinowanego terroru, przy pomocy bezprzykładnego bicia, katorżniczej pracy, ćwiczeń fizycznych przekraczających siły człowieka, nieustannego maltretowania tak pod względem fizycznym, jak i moralnym".
W latach 50. ukazywały się w emigracyjnej prasie wypowiedzi Ukraińców, byłych więźniów Berezy. Trudno ich posądzać o sympatie wobec Polski. E. Wreciona tak wspomina: "To dziwne, Bereza Kartuska nie była przecież żadnym miejscem wypoczynkowym i została ciemną plamą na polsko-ukraińskich stosunkach. A jednak trudno mi przypomnieć sobie nazwiska notorycznych sadystów". Inny ukraiński więzień Włodzimierz Makar pisze: "Jakby nie była głupia i okrutna Bereza, jakich by nie stosowano perfidnych metod dla złamania politycznej świadomości elementów antypaństwowych, nie zanotowałem ani jednego wypadku śmierci. Łamano duszę czasem przy pomocy fizycznych środków, ale nie niszczono masowo ludzi".
Stanisław Cat Mackiewicza również więzień Berezy - za krytykę polityki zagranicznej Becka - stwierdzał: "W Berezie nikt naprawdę nie wiedział, za co siedzi, jak długo będzie jeszcze siedział... wystarczyła zemsta jakiegoś przodownika policyjnego lub pisarza gminnego, aby osadzić kogoś w Berezie".
Żywy Budda i pałka
Jak więc wyglądało życie w Berezie Kartuskiej? Jak je "uprzykrzano psychicznie i fizycznie"? Mówią o tym nie tylko wspomnienia byłych więźniów, ale i meldunki policyjne.
Najważniejszym instrumentem "wychowawczym" w obozie był rygorystycznie przestrzegany regulamin. Pobudka była o godz. 4 rano, do pracy przystępowano o 6. Zajęcia były ciężkie i bezproduktywne, więźniowie porządkowali teren obozu, wykonywali roboty polowe i drogowe, np. budowali przez trzy miesiące półkilometrowy odcinek drogi, która przestawała istnieć po pierwszych deszczach.
Każdy z osadzonych w obozie był bezprawnie daktyloskopowany (prawo pozwala tylko wtedy, gdy prowadzi się śledztwo). Obowiązywała cenzura korespondencji, wolno ją było prowadzić wyłącznie w języku polskim. Istniał przymus uczestniczenia w niedzielnych mszach w obrządku rzymskokatolickim, mimo że większość więźniów była grekokatolikami bądź ateistami. Wszyscy musieli poświęcić co najmniej pół godziny tygodniowo na propagandową lekturę, np. "Pism" Piłsudskiego.
"Fizyczne uprzykrzanie" polegało przede wszystkim na musztrze z użyciem policyjnych pałek. W żargonie obozowym przyjęło się określać ten rodzaj "gimnastyki" jako "remont" (ówczesna "ścieżka zdrowia"). Składały się nań różne ćwiczenia zwane "żabką", "indyjskim tańcem", "żywym Buddą", "austriackim orłem" itd. Złą sławę w pamięci więźniów pozostawiali zwłaszcza posterunkowi Mieczysław Sitek (podczas wojny w Policji Polskiej w Generalnej Guberni), Mieczysław Markowski (zamordowany w Miednoje) i starszy przodownik Szymborski. Sympatią natomiast cieszyli się posterunkowi Nowak, Jastroń i Malarczyk.
Dla wybitniejszych recydywistów
Już po roku istnienia obozu odosobnienia w Berezie ludzie stojący u władzy mieli świadomość chybionej decyzji. We wrześniu 1935 r. minister spraw wewnętrznych Marian Zyndram-Kościałkowski przeprowadził inspekcję obozu. Wprowadzono zmiany w obsadzie policyjnej. Poprawiły się warunki życia. Zwolniono wielu więźniów. Od 1937 r. próbowano zmienić charakter obozu. Ówczesny dyrektor departamentu politycznego MSW Władysław Żyborski 4 października 1937 r. wysłał do wojewodów polecenie:
"Wobec powtarzających się prób i usiłowań anarchizowania życia społecznego zarówno na odcinku bezpieczeństwa publicznego, jak i na odcinku finansowo-gospodarczym państwa przez poszczególne jednostki przestępcze o wybitnie antyspołecznym nastawieniu, MSW poleca przedłożyć jak najrychlej wnioski na odosobnienie w Berezie Kartuskiej wszystkich wybitniejszych kryminalistów recydywistów". Poczęto więc osadzać w Berezie Kartuskiej przestępców kryminalnych. Nie zdecydowano się jednak na likwidację obozu.
Armia Czerwona po przekroczeniu polskiej granicy we wrześniu 1939 r. spieszyła się, by jak najszybciej zająć Berezę Kartuską. Policjanci z nadzoru zdążyli opuścić obóz, większość z nich trafiła później do Ostaszkowa, większość więźniów, zwłaszcza komunistów i Niemców, Sowieci uwolnili.
Pogwałcenia i zafałszowania
Opinia społeczna negatywnie oceniała Berezę Kartuską widząc w niej kolejny krok w ograniczaniu praw obywatelskich. Narodowi Demokraci (Marian Seyda, Bohdan Winiarski, Roman Rybarski) wołali, że Bereza jest objawem upadku kultury politycznej, złamaniem praworządności, pogwałceniem reguł obowiązujących w cywilizowanym świecie.
Poseł Kazimierz Czapiński oświadczył w Sejmie w imieniu PPS: "Uważamy Berezę za hańbę dla Państwa Polskiego, uważamy Berezę za zemstę i obawę dyktatury o swoje dalsze istnienie".
Obrońca sanacji, piłsudczyk i historyk Władysław Pobóg-Malinowski tłumaczy: "Obóz odosobnienia w Berezie był to w istocie swej bardzo przykry, ale w ówczesnych warunkach niemal nieunikniony sposób ochrony państwa przed idącymi z różnych stron próbami podważenia i rozbicia jego spoistości wewnętrznej".
Obóz odosobnienia dla więźniów politycznych w Berezie Kartuskiej z pewnością stanowi plamę w dziejach państwa demokratycznego. Jednakże ocenianie całego dorobku II Rzeczypospolitej przez pryzmat Berezy, jak to się często zdarzało w okresie 40-lecia powojennego, jest zwykłym nadużyciem. Porównywanie Berezy z hitlerowskimi obozami koncentracyjnymi powtarzające się w historiografii radzieckiej służyło przede wszystkiem zafałszowaniu obrazu państwa polskiego.
Oczywiście to nie jest chlubna karta na naszej historii ale na pewno nie był to obóz koncentracyjny.
_________________ Jeśli pozwolisz, by robactwo się rozmnożyło, rodzą się prawa robactwa. I rodzą się piewcy, którzy będą je wysławiać.
Antoine de Saint-Exupery
Jej słowa o "komunistycznej propagandzie" też "miłe nie były". Ale mniejsza.
Skąd przypuszczenie że kierują Tobą emocje? W swoim pierwszym poście w tym temacie napisałeś: "A w Berezie zginęło 3 miliony jego wrogów , czasami mi ciśnienie skacze jak takie coś czytam". "Skaczące ciśnienie" to chyba oznaka targania przez emocje, prawda? Ponadto Twoje wypowiedzi vide "A w Berezie zginęło 3 miliony (...)" świadczą wyraźnie o bardzo emocjonalnym tonie wypowiedzi. Pomińmy i to.
Ci "poklepcy" to chyba rzeczona "opinia publiczna" - co wykazuje że jednak do kogoś moje racje trafiają. Czego nie można powiedzieć o mojej współrozmówczyni.
maaciej76 napisał/a:
Naprawdę zazdroszczę albo żałuję zależy jak to ując , że w tym wieku masz już taką wiedzę i takie zainteresowania a żałuję bo ja w twoim wieku ehhhh .
Jak możesz to rozwiń temat na pw żeby nie zaśmiecać wątku
Co do zacytowanego przez Ciebie tekstu: jest tam mnóstwo fragmentów stanowiących dowód prawie idealnego podobieństwa do KL Dachau. Jeśli zechcesz - mogę je przytoczyć. Nie rozumiem po co pogrubiałeś zdanie o tym że w Berezie nikt nie zginął. Nigdzie w swoich wypowiedziach tego nie sugerowałem. Ostatnie zdanie to prywatna opinia autora, do której jak najbardziej ma prawo - zwłaszcza że pamięta czasy w których komuniści mówili o Berezie "obóz koncentracyjny". Ja chcę pokazać ludziom którzy potrafią analizować dowody że Berezę można z czystym sumieniem tak nazywać, ale bez skażenia tego określenia przez "komunistyczną propagandę".
I na poobiedni deser dla wszystkich którzy uważają że uprawiam ową "komunistyczną propagandę" (a wszczególności dla Ciebie, maaciej76 - powinieneś załapać o co chodzi) link do rozmowy na nacjonalistycznym forum http://forum.nacjonalista.pl/viewtopic.php?t=3007 Jak widać nie tylko "komuniści" uważają Piłsudskiego za (i tutaj odpowiednie określenie).
_________________ Bij czerwonych, aż zbieleją, bij białych, póki nie poczerwienieją!
N. I. Machno
Odnośnie Piłsudskiego mam to samo zdanie. (Cud nad Wisłą, Pomór oficerów)
Jednak na każdego przywódcę znalazły by sie haki, na Dmowskiego pewnie też.
Piłudskiego cenię za tą "chłodną kalkulację" i sposób myślenia no i te cytaty...
W pewnym momencie potrafił rozmawiać z Francją odnośnie agresji na III Rzeszę, będąc jednoczęśnie przyjacielem Hitlera(propagadna Niemiecka w latach 30 ciepło wyrażała się o Piłsudskim)
Cytat:
Ja tego, proszę pana, nie nazywam Konstytucją, ja to nazywam konstytutą. I wymyśliłem to słowo, bo ono najbliższe jest do prostituty. Pierdel, serdel, burdel.
Opis: o sytuacji politycznej w kraju
Cytat:
Naród wspaniały, tylko ludzie ch***.
Opis: o Polakach
Cytat:
– Panie Marszałku, a jaki program tej partii?
– Najprostszy z możliwych. Bić k*rwy i złodziei, mości hrabio.
Cytat:
Rzeczpospolita to wielki burdel, konstytucja to prostytutka, a posłowie to (słowo wymoderowano)!
Opis: o sytuacji politycznej w kraju
Cytat:
Tylko dzięki zaiste niepojętej, a tak wielkiej i niezbadanej litości boskiej, ludzie w tym kraju nie na czworakach chodzą, a na dwóch nogach, udając człowieka
Opis: o Polakach
Cytat:
Bierz dupę w troki i (słowo wymoderowano) do swojego gównianego kraju!
Opis: Do Michaiła Tuchaczewskiego na przedpolach Warszawy 1920
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Ziemkiewicz(rzekomy PiSowski agitator) pisał o Piłudskim PLAMY NA POMNIKU(wrzuciłem kiedys na forum)
Przez dziesięciolecia zniewolenia w ramach narodowej psychoterapii zamienialiśmy nasze dzieje w zbiór czytanek. Wszystkie patologie tego myślenia o historii zbiegają się, niczym w soczewce, w postaci Józefa Piłsudskiego.
Maciej W trakcie przeprowadzki do Wielunia EWI w Sercu
Pomógł: 13 razy Wiek: 48 Dołączył: 24 Mar 2009 Posty: 1155 Piwa: 5/6 Skąd: EWI-OOL
Wysłany: 2009-08-27, 08:29
Morgoth napisał/a:
. Nie rozumiem po co pogrubiałeś zdanie o tym że w Berezie nikt nie zginął. Nigdzie w swoich wypowiedziach tego nie sugerowałem.
W porównywanym przez Ciebie Dachau zginęło ponad 30 tys osób , dlatego właśnie pogrubiłem .
.
Morgoth napisał/a:
I na poobiedni deser dla wszystkich którzy uważają że uprawiam ową "komunistyczną propagandę" (a wszczególności dla Ciebie, maaciej76 - powinieneś załapać o co chodzi) link do rozmowy na nacjonalistycznym forum http://forum.nacjonalista.pl/viewtopic.php?t=3007 Jak widać nie tylko "komuniści" uważają Piłsudskiego za (i tutaj odpowiednie określenie).
Heeh od dłuższego czasu jestem zalogowany na tym forum , czego się nie wstydzę . Jeśli przeczytałeś cały post zobaczyłeś że były rożne opinie na temat Marszałka .Przy różnicy zdań dyskusja dalej była na poziomie .
Przepraszam że po tak długim czasie odpisuje ale troszkę wypoczywałem
_________________ Jeśli pozwolisz, by robactwo się rozmnożyło, rodzą się prawa robactwa. I rodzą się piewcy, którzy będą je wysławiać.
Antoine de Saint-Exupery
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
Album
Download
