Wieluń - forum, informacje, ogłoszenia

[Zygmunt Stary]

Minęło zaledwie dwa tygodnie od tragicznej katastrofy, a już OBCY chcą odebrać nam spokój, refleksję i zdolność samodzielnego myślenia. Znów chcą, abyśmy się obrażali i nienawidzili.
Temu służą OBELŻYWE publikacje w tych mediach. Jeszcze nie pochowaliśmy wszystkich ofiar...
Dosyć!
Precz z łajdactwem mediów.
Bądźmy rozsądni, nie czytajmy, nie ulegajmy emocjom.
Dobra książka, spacer, rozsądny film.
Nie kłóćmy się, wyciągajmy wnioski z naszych porażek, ale bądźmy sobą, a nie medialną tubą.

[red]

Oczywiście Zygmuncie masz prawo czytać co chcesz i oglądać co chcesz. Ale skoro nie czytasz i nie oglądasz, to skąd wiesz co zawierają?
Ogladam TVN i czytam GW - nie zauważyłem nic obelżywego! Raczej solidną obserwację aktualnego stanu.
Nie jestem zwolennikiem robienia męczenników z ofiar katastrofy pod Smoleńskiem tylko dlatego, że zginęły w trakcie wyprawy do Katynia.

[Zygmunt Stary]

[Jaro]

[Zygmunt Stary]

Jaro:
To nie są niezależne media. TVN i onet mają tego samego właściciela, a wobec GW są one absolutnie bezkrytyczne.
Osoby te, które zginęły podejmowały ryzyko podróży. Kiedyś zawsze przed podróżą ludzie modlili się, żegnali tak, jakby się mieli więcej nie zobaczyć...
Dziś pyszny człowiek, traci czujność i wydaje mu się "że może być pewny, że czas ma, a pewność niepewna...".
Osoby te podjęły ryzyko podróży, aby dawać świadectwo prawdzie o Katyniu, przeszły przedśmiertne męczarnie, jak długie? ... nie wiemy! Ułamek sekundy? A może kilka lub kilkanaście minut, ciężkich jak kamień młyński...

[ilin]

[Zygmunt Stary]

ilin:
Jeżeli ktoś pluje Ci w twarz, to nie masz ochoty go więcej oglądać, a tak postąpiła w sobotę GW. Judzenie, czyli to co nazywasz nowoczesną manipulacją, prowadzi do tego, że nasilają się emocje, a o to chodzi! Mocniej zareagujesz wobec przeciwnika politycznego, a o to chodzi!
Potem będzie uznana twoja wypowiedź za "mowę nienawiści", a o to chodzi!
Potem Cię nazwą *fobem, a o to chodzi! Nawet paragraf znajdą na Ciebie!
Szkoda zdrowia.
Ostracyzm wobec plujących, to chyba najzdrowszy odruch, aby zachować spokój, łagodną refleksję i szacunek dla drugiego człowieka, który nie jest twoim wrogiem.
Dla wrogów "myślacych" TVN-em, GW-nem, onet-em szacunku być nie może...

[Alutek]

To jasne jak słońce, że TVN sprytnie manipuluje opinią publiczną. A już szczytem bezczelności było komentowanie pogrzebu prezydenta przez Miecugowa, tego, który nalatywał na prezydenta, pis i wyśmiewał patriotyzm.

[blaza]

Już nawet Lisa wnerwiła ta medialna (salonowa) nagonka .

[red]

[jozefina22]

Pogrzeby trwają....rozmowy rodaków już się też zaczęły. Wiem, że to dopiero przedsmak tego co nas czeka.
By było ciekawiej wkleję spojrzenie Marka Króla napisane w Wprost. Spojrzenie kontrowersyjne i niekoniecznie się z nim zgadzam. Cytuję je w zasadzie w zasadzie tylko dlatego, że widać celnie trafiło w czyjś czuły punkt, skoro natychmiast usiłuje się zamknąć autorowi "usta". To też charakterystyczne w dyskusjach rodaków. Pozdr.

Cytat:

Poniedziałek, 19 kwietnia 2010 Nie polezie orzeł w GWna „Sen Wyspiańskiego o Polsce wolnej, żal do współczesnej, ból, sarkazm, ten porachunek poetycki z własnym pokoleniem Wajda przetłumaczył na język filmu, a raczej na wrzask i bełkot. Inteligencję tych czasów przedstawił nam jako bandę niezdolnych do czynu kabotynów, którym w pijackim zamęcie coś tam we łbach się majaczyło. Kazał nam zapomnieć, że z tego środowiska, z tej ziemi, już za lat 30 wyszli pierwsi od lat polscy żołnierze”. W czasach, z których pochodzi ten cytat, nie należało przypominać, że żołnierze ci to legiony Piłsudskiego. Nie napisał tych słów jakiś wyznawca kaczyzmu czy ideolog PiS. To fragment felietonu z początku lat 70. Antoniego Słonimskiego. Nikt tak konsekwentnie nie zwalczał w tamtych czasach popieranego przez partię i rząd zjawiska wajdalizmu jak twórca tego zapomnianego określenia - Antoni Słonimski. Co było istotą wajdalizmu, wyjaśnia następny cytat z felietonu Słonimskiego. „Niechęć swoją do romantycznych kart naszej historii wyraził już Wajda w »Popiołach« Żeromskiego. Już nam pokazał, że napoleonidzi, którzy nieśli do Polski sztandary wolności i hasła rewolucji francuskiej, to były żałosne łachudry, kondotierzy spraw przegranych, niepochowane trupy ziemi jałowej”. Mijały lata i wydawać by się mogło, że wajdalizm rósł w siłę. Wizja Polski jako brzydkiej panny na arenie międzynarodowej, niezbyt lubianego członka rodziny europejskiej, zdominowała, wydawało się, serca i umysły Polaków. Katastrofa, w której zginął prezydent Lech Kaczyński i znacząca część elit przeciwstawiająca się takiej wizji Polski zdegradowanej, ich tragiczna śmierć, mogła ostatecznie pogrzebać ducha Wernyhory. Ku zaskoczeniu salonu i jego autorytetów tysiące, a może setki tysięcy Polaków w ostatnim tygodniu noc i dzień składało hołd prezydentowi i jego żonie Marii, pierwszej parze najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Mimo że wcześniej sam Donald Tusk zdegradował prezydenturę do żyrandola i czerwonego dywanu, powtarzając, że prezydent nie jest mu do niczego potrzebny, mimo nieustannego poniżania prezydenta przez Komorowskiego, Niesiołowskiego i Palikota, mimo tego wszystkiego Lech Kaczyński doczekał się wdzięczności i szacunku Polaków. Był z nich dumny i jako pierwszy obywatel kochał, szanował i wierzył w wielkość swoich rodaków. I dlatego, choć poniżany i niedoceniany za życia, po tragicznej śmierci stał się wielkim symbolem dumnej Polski. A symbole w Polsce są bardzo niebezpieczne, bo mogą zniszczyć wieloletni dorobek postępowych polskich Europejczyków, ukrywających brzydką pannę w kątach salonów Brukseli, Paryża czy Berlina. Nie dość, że wbrew zaleceniom Polacy zaczęli się narodowo bałamucić, to jeszcze ten pochówek pary prezydenckiej na Wawelu. To był kolejny policzek dla postępowego salonu i zagrożenie, że prawicowo-romantyczna hydra, demony, jak je nazwał Kazimierz Kutz, urosną w siłę. Bezideowe palikmioty nie mogły na coś takiego pozwolić. Redaktor Adam chwycił zdenerwowany za telefon i zadzwonił do Andrzeja do Krakowa. „A… a… Aaandrzej naa... na… napisz list. Zde… zde… zdewaweluj Kaczora. Ty ma… ma… masz sukces z ty… tym »Katyniem«, to… tobie wolno. A my w… w… w »Gazecie« cię po… po… poprzemy”. Trudno odmówić racjonalności działaniu redaktora, który pokochał jak nikt inny organizacyjną funkcję prasy. Niestety, poparcie było niewielkie, bo Polacy nie dorośli do poziomu wajdalizmu historii. Niezależnie od opinii i ocen prezydenta Kaczyńskiego, Polacy pożegnali swojego prezydenta, podkreślam: swojego prezydenta, po królewsku. Jestem z tego dumny, bo moi rodacy jeszcze raz potwierdzili to, o czym w „Weselu” tak dobitnie pisał Stanisław Wyspiański: „Ptok ptokowi nie jednaki./ Człek człekowi nie dorówna,/ dusa dusy zajrzy w oczy,/ nie polezie orzeł w (słowo wymoderowano)”. A dzisiaj już wiemy: nie polezie orzeł w GWna, drodzy redaktorzy.

p.s. Naśmiewanie się z ułomności drugiego człowieka to chamstwo....ale czyż w czasach prezydentury Lecha Kaczyńskiego jego przeciwnicy nie uczynili z tego normalnego i dopuszczalnego narzędzia "walki politycznej". No i mamy efekty. Każdy kij ma jak widać, dwa końce.

[red]

Po raz kolejny ponawiam pytanie - w którym miejscu Komorowski poniżał prezydenta Kaczyńskiego?
Ludzie - przestańcie robić z byłego prezydenta pomazańca Bożego czy meża opatrznościowego Narodu! To był TYLKO polityk, który zginął w wypadku lotniczym w trakcie zagranicznej wizyty a nie wódz broniący kraju przed okupantem!

[ilin]

[jozefina22]

[Mateusz]